Hans van Hartskamp is oprichter en eigenaar van schildersbedrijf Dove Kwasten. Dove Kwasten zet mensen met een gedeeltelijke of totale gehoorbeperking in voor schilderwerk. Ik praat met Hans over zijn persoonlijke missie en groeiambitie: landelijke dekking door middel van franchise. Hans legt uit waarom sociaal ondernemen ´balanceren op de rand van de afgrond met een mes in je rug´ is. En ik ontdek dat er veel meer dove ondernemers in Nederland zijn dan je denkt!

Veel luisterplezier gewenst met deze aflevering!

Meer informatie over de Groeiclub voor Ondernemers.
Voeg Gerhard toe op LinkedIn.
Plan hier jouw kennismaking in met Groeivoer.

Deze podcast wordt mede mogelijk gemaakt door Eager People – for a Better Workplace.

— De Groeiclub voor Ondernemers? —
De Groeiclub is het ondernemersnetwerk van Groeivoer. Een Mastermind voor Ondernemers, maar dan voor een fractie van de prijs. In een wekelijkse videocall en elke maand een live meeting, vieren we onze successen, delen we onze knelpunten en maken we elkaar beter. Lijkt je dit interessant? Plan hier een gratis testride in om te zien of we bij elkaar passen!

— Verbinden met Gerhard? —
Voeg Gerhard gerust toe op LinkedIn of volg Groeivoer op Facebook en Instagram. Je kunt ook naar een webinar van Groeivoer komen, of een vrijblijvende kennismaking inplannen.

— Business coaching? —
Groeivoer helpt ondernemers bij persoonlijke groei en bedrijfsgroei. Dat doen we met 1-op-1 business coaching, Groeiprogramma’s op maat en de Groeiclub voor Ondernemers. Bij Groeivoer werken we vanuit openheid, kwetsbaarheid, liefde én met oog voor wie jij bent.

 — Meer informatie? —
Voor meer informatie over Groeivoer, ga naar www.groeivoer.nl of neem contact op via info@groeivoer.nl en 030-2072333.

Hoi!

Mijn naam is Gerhard te Velde, geboren in 1983, getrouwd met Pauline, vader van Fiene en sinds 2006 ondernemer. Mijn eerste bedrijf heette de TuinStudent. Ik knapte tuintjes op naast m’n studie Sociologie in Utrecht. In 2008 richtte ik met twee vrienden MijnStudent op, dat later Eager People ging heten. Sinds 2018 draait Eager People zelfstandig, zonder mij. Ik ben nog wel eigenaar, maar werk niet meer mee in het bedrijf.

In 2019 begon ik een nieuwe onderneming: Groeivoer. Bij Groeivoer helpen we ondernemers en bedrijven bij hun groei. Dat doen we met online trainingen, Groeiclub bijeenkomsten, business coaching op maat, en de Groeivoer Podcast. In de podcastspreek ik met ondernemers en groeiexperts, die een mooi verhaal te delen hebben. Daarnaast publiceer ik afleveringen met eigen inzichten.

Naast Groeivoer ben ik als groeiexpert verbonden aan ondernemersplatform Sprout en regelmatig te horen op BNR Nieuwsradio, waar ik bijdraag aan BNR Groeihelden en ik investeer graag in nieuwe bedrijven. Door continu nieuwe mensen te ontmoeten, leer ik steeds nieuwe dingen en blijf ik groeien, elke dag weer!

Bij het woord groei, denken mensen vaak aan omzetgroei en het razendsnel opschalen van je bedrijf. Hoewel groei in winstgevendheid vaak een doel is in de bedrijven waar ik mee werk, zie ik groei breder dan dat. Mijn eerste vraag is altijd: waar wil jij in groeien? Dit kan en mag groei in omzet en werkgebied zijn. Maar ook groei in plezier, vrijheid, vrije tijd, impact en persoonlijke groei. Jij kiest dus zelf waar je in wilt groeien.  

In deze letterlijke weergave van één van deze podcast interviews, kun je het gesprek van deze aflevering teruglezen. Ik ben benieuwd wat jij er uithaalt, laat dat gerust weten!

Heel veel plezier met dit interview.

Inleiding op dit gesprek

Sinds ik een inspiratiepodcast voor ondernemers maak, kom ik continu toffe mensen tegen. Zo ook Hans van Hartskamp. Een beer van een vent, een kop groter dan ik, een stevig paar handen. Tegelijkertijd ook een man die zich kwetsbaar en open opstelt. Die erg ondernemend is. En vol ambitie zit.

Een schooldocent zei, toen Hans 12 jaar jong was, dat het nooit wat met hem zou worden. Hans bewees het tegendeel. Na een succesvolle carrière in de sales begon Hans, inmiddels te eigenwijs om voor een baas te werken, zijn eigen bedrijf. Een social enterprise om precies te zijn: Dove Kwasten.

Hans, zelf deels hardhorend, kwam op het idee te gaan schilderen met dove mensen. Hij verzon dan ook een geniale bedrijfsnaam: Dove Kwasten. Hans heeft inmiddels 10 man aan het werk en schildert zelf ook nog mee. Als eigenaar van het bedrijf, doet hij alle organisatie en de communicatie. En de PR. Zo was hans ook op BNR Nieuwsradio te horen met zijn ondernemersverhaal.

Hans zit bij ondernemersnetwerk BNI chapter Dyna in Nieuwegein. Deze netwerkclub voor ondernemers in regio Utrecht, brengt, ondernemers bij elkaar. Net als de Groeiclub van Groeivoer eigenlijk, alleen is BNI veel meer op handel gericht.

Ik ontmoette Hans in het gebouw waar dit chapter zit en we hadden een mooi gesprek. Er komt van alles voorbij, zowel levenslessen, als praktische lessen voor ondernemers. We spreken over hoe je bij de juiste klanten terecht komt, over franchising, ondernemen samen met je vrouw, het schildersvak, sociaal ondernemen en nog veel meer.

Heel veel luister- en/of leesplezier gewenst met dit interview!

Gerhard te Velde

Het gesprek

Gerhard te Velde:

Welkom bij de Groeivoer Podcast, mijn naam is Gerhard te Velde en in  deze aflevering van de Groeivoer Podcast spreek ik met Hans van Hartskamp, hij is sociaal ondernemer en begon op zijn 49ste een wel heel speciaal schildersbedrijf: Dove Kwasten. Dove Kwasten zet mensen met een gedeeltelijk of totale gehoorbeperking in voor schilderwerk. Ik praat met Hans over zijn persoonlijke missie en groeiambitie: het bereiken van een landelijke dekking door middel van franchise. Hans legt uit waarom sociaal ondernemen ´balanceren op de rand van de afgrond met een mes in je rug´is. Als je Hans graag wilt ontmoeten moet je eens offroad gaan racen met een motor, want dat is wat Hans doet om te ontspannen. Veel luisterplezier met deze aflevering! 

Hans van Hartskamp:

Ik ben Hans van Hartskamp ik heb een schilderbedrijf, ik ben het enige schildersbedrijf in Nederland wat schildert met nagenoeg dove mensen. Op dit ogenblik zijn we met zn negenen inclusief mij. Waarvan vijf man doof zijn, een is slechthorend, een heeft last van oorsuizen en iemand met ouderdomsdoofheid. Ik ben zelf slechthorend en ik heb een schilderbedrijf. Mijn vader en jongste broer waren beide slechthorend en mijn oom was doof. Op mijn 21e ben ik begonnen met gehoorapparaten. Mijn spraak nu is niet meer te vergelijken met toen ik zestien was, toen was het echt een drama. Maar door de gehoorapparaten kreeg ik ook de juiste informatie binnen waardoor ik ook beter ging spreken. Mijn spraak is nu niet meer te vergelijken met mijn zestiende (Hans is nu vijfenveertig jaar oud).

Hans van Hartskamp:

Ik heb rond mijn veertigste twee zware motorongelukken gehad. Ik heb mijn heup verbrijzeld, bovenbeen breuk en zware artrose in mijn knieën. In de revalidatieperiode ben ik weer naar school gegaan en heb ik een commerciële opleiding gevolgd. Ik praat nu vrij makkelijk en ik maak makkelijk contact.  Toen heb ik de stap naar sales gemaakt. Ik heb tien jaar in de sales gezeten, ik heb van alles verkocht. Bij mijn laatste werkgever was ik een ‘pain in the ass’. Toen dacht ik, ik ga met mijn 10 jaar saleservaring een schildersbedrijf beginnen want er moet toch ‘brood op de plank komen’. Met 10 jaar sales ga je op een andere manier tegen het schildersvak aankijken. Ook kwam toen de participatiewet en toen dacht ik als je doof bent kan je gewoon schilderen. En met dit bedrijf heb je honderd procent een aantoonbaar onderscheidend vermogen ten opzichte van andere schildersbedrijven. Ik kwam in de WW(Werkloosheidswet) terecht en vanuit de WW heb ik een bedrijfsplan gemaakt en ben ik gestart. Ik was op mezelf begonnen en ik had twee dove mensen aangenomen. Daarvoor hoor je  je subsidie van de overheid te krijgen. Tot op vandaag heb ik geen subsidie gehad. Maar ik ben toch doorgegaan en ik heb ook geluk gehad met de jongens die voor mij werken. 

Gerhard te Velde: Hoe kom je aan die jongens? Waar heb je die ontmoet?

Hans van Hartskamp:

Normaal gesproken zou je het UWV bellen en vragen naar dove mensen, dit kan je in Nederland vergeten want het UWV heeft niks. Alles wat bij mij werkt komt uit mijn netwerk. Jongens die nooit in het schildersvak gewerkt hebben maar al wel vanaf hun vijftiende schilder zijn. Als je iets wilt moet je het tegen iedereen zeggen. Dan komt het uiteindelijk naar je toe. Nu wordt ik benaderd vanuit het netwerk, niet vanuit het UWV, van mensen die ook schilder willen worden. Dan moet je nog de wil, het talent en de mogelijkheid hebben om het te leren. 

Gerhard te Velde: Heb jij bepaalde klanten waar jij het liefst voor werk?

Hans van Hartskamp:

Niks is zo onvoorspelbaar als een klant, dat weet jij net zo goed als ondernemer. In de basis maakt het mij niets uit. Maar mijn ervaring nu als sociaal ondernemer die werkt met dove mensen ik ben de perfecte oplossing voor de bouwbranche voor het invullen van het social return verhaal. Maar ik merk in nederland wel als het om knikkers gaat dan valt dat social return verhaal zo van tafel en dan praten we nergens meer over en dat geldt voor de overheid, het UWV en bijna overal. 

Gerhard te Velde: Kiezen die particulieren ook bewust voor jou omdat ze het verhaal mooi vinden?

Hans van Hartskamp:

Dat is divers. Er zijn mensen die gewoon een schilder nodig hebben en die toevallig bij mij komen. Ik doe veel met de media, want als je iets wil moet je het tegen iedereen zeggen. Ik merk nu wel na 6 jaar dat het netwerk mij begint te benaderen. Ook via BNI dat is een groot professional marketing netwerk. En dan zie je dat de groeifactor wel hoog is. Maar ik probeer die ook te kweken bij klanten. Het is niet zo dat je in één keer dat hebt.

Gerhard te Velde: Hoe pak je dat aan?

Hans van Hartskamp:

Ik probeer als er een afspraak wordt gemaakt, dat er per mail bevestiging komt. In die mail zien ze wie ik ben en wat ik doe. Dus dan begin je al met het kweken van de groeifactor. Als ik dan bij die klant kom dan gaat het vaak over de dove jongens. Dan ben je nog niet eens aan het schilderen en je kweekt de groeifactor al. Bij particuliere ligt dat best wel hoog. De particulier is heel erg gereserveerd met het uitgeven van geld. Iedereen moet hard werken voor zijn centjes. Schilderwerk kost vaak als je te laat bent met het laten schilderen veel geld. Het kan je zomaar tweeduizend euro kosten. Pas geleden hadden wij een particulier en die had een woning en dan waren we wel 25.000 euro verder. Die extremen hebben we gewoon.

Hans van Hartskamp:

De gunfactor wordt wel gekweekt door mij, doormiddel van LinkedIn, Facebook en allerlei andere manieren.

Gerhard te Velde: Ben je al op de Nederlands radio  geweest? Bij BNR bijvoorbeeld?

Hans van Hartskamp:

Ja, dat was wel leuk. Hoe zij bij mij gekomen zijn weet ik niet precies. Ergens in het netwerk heeft iemand mij geattendeerd. Maar het was maar een heel klein stukje. Want inhoudelijk is er genoeg te vertellen over het sociaal ondernemen hier in Nederland, dat is echt een killing veld. Dit is ondernemen op de rand van een afgrond met de een mes in je rug.

Gerhard te Velde: Wat bedoel je daarmee?

Hans van Hartskamp:

Sociaal ondernemen wordt in Nederland in de media heel mooi naar buiten gebracht. Er zijn hele goede instanties en stichtingen die fantastisch mooi werk doen. Maar het is ook een grote brei van wanorde certificeringen, stichtingen die zich bezighouden met sociaal ondernemen maar eigenlijk zitten ze allemaal puur achter de centen aan, want ze weten dat in het sociaal ondernemerschap wereldje heel veel subsidie zit.

Gerhard te Velde: Ja, ik moet denken aan de term greenwashing, bedrijven die duurzame initiatieven gaan doen om een beter imago te krijgen. En bedrijven die een sociaal bedrijf inhuren om een goede sier mee te maken. Bedoel je dat?

Hans van Hartskamp:

In Nederland, zover mijn kennis nu gaat, heeft de wetgeving geen verplichting opgelegd om je eigen te onderscheiden als sociale onderneming. Ik ben zelf slechthorend. Ik ben 110 procent een sociale ondernemer. Ik heb geen subsidie om die jongens het vak te leren. Er zijn een heleboel stichtingen in Nederland die certificaten uitbrengen en jou certificeren omdat jij een sociale ondernemer bent. Daar hangt dan een certificaat aan en een prijskaartje omdat om deze te krijgen en aan de punten te voldoen (8:18??) kost je dat 1800 euro. En er moesten nog mensen komen van 175 euro per uur plus de kilometerkosten. En dan vraag je je af wat is de meerwaarde wat je me nu gaat brengen met die certificering. En dan kom je erachter dat dat eigenlijk niets is. En van dit soort commerciële stichting zijn er wel 400 in Nederland. Er zit wel een bepaalde kern van waarde in om te onderscheiden maar in dit geval zijn er zoveel. De overheid heeft gewoon de markt vrijgegeven. En als je nu vraagt wat is het onderscheidend vermogen daarin. Niets, je bent als bedrijf al onderscheidend. Er zit zoveel subsidie geld in en dat gaat vaak naar de verkeerde plekken toe. De overheid houdt ook geen rekening met mij. Er is geen aparte belastingschijf voor de sociale ondernemer. Er is helemaal niks. Er zijn sociale ondernemers die geen steun krijgen. Maar de overheid houd hier geen rekening mee. Het is topsport op de rand van een afgrond met een mes in je rug. 

Gerhard te Velde: Zijn er veel dove mensen die werkloos zijn? Is het voor dove mensen moeilijk om aan werk te komen?

Hans van Hartskamp:

Ja, de cijfers zijn niet heel precies. Het centraal bureau voor statistieken kunnen niet 100 procent zeker zeggen hoeveel doven er in Nederland zijn. Het is wel bekend dat 10 procent van de Nederlandse bevolking iets mankeert aan het oor:slechthorend, doofheid, tinitius enzovoort. Maar is dus niet echt een goed getal van het aantal doven in Nederland. Ik heb laatst een bedrijfsplan samengesteld voor iets anders en toen kwam ik erachter dat bij re integratiebedrijven die overigens wel subsidie krijgen, er een getal uit van 600.000 doven waarvan meer dan de helft thuis zit uitkwam. 

Gerhard te Velde: Hoeveel van die mensen zouden geschikt zijn om te schilderen?

Hans van Hartskamp:

Dat is een moeilijke want het ligt eraan wat zijn intellect is en uit wat voor nest hij/zij komt. Ewoud Hettema komt uit een doof gezin met een felle moeder waarvan hij moest werken en leren. Hij is nu ondernemer, hij heeft een schoonmaakbedrijf van 7 man. Hij kwam uit een gezin waarin hij alles moest en waar ze streng waren, maar je hebt ook mensen die uit een zielig en eenzaam gezin  komen. En zij redden het niet. 

Gerhard te Velde: Dus het is ook hoe je er zelf ingaat en hoe je basishouding is?

Hans van Hartskamp:

Ja, Hettema is een dove ondernemer en heeft een eigen bedrijf. Erik van Zomeren is een 15 jaar oude dove ondernemer en heeft een eigen schildersbedrijf in Arnhem. Nico Borst is een dove ondernemer en een timmerman. Erik van Beukel is een stukadoor in Rotterdam. Dat zijn voor mij de parels van Nederland BV, dat zijn de mensen die zwijgen omdat ze niet kunnen communiceren maar wel een bedrijf hebben zonder subsidie. Daar zie tot een bepaald karakter wat daar uit komt. Ik heb daar zoveel diepe respect voor. En dan zijn er mensen die zichzelf zielig vinden omdat ze niet kunnen werken of wat dan ook. Ik heb genoeg voorbeelden van mensen die dat wel willen. EIgenlijk zou de overheid hen veel meer moeten steunen.

Gerhard te Velde: Jij zit als dove ondernemer toch ook in dat rijtje?

Hans van Hartskamp:

Dat is moeilijk want ik zie mezelf niet meer als doof. Ik ben wel slechthorend en ik draag hoortoestellen. Ik mis 30-35 procent van de hoge tonen. Van binnenuit is er bij mij toch een klein vlammetje wat bij mij altijd gewerkt heeft waardoor ik niet opgaf en doorging. Op de lagere school was er een leraar die tegen mij zei: ‘Je bent stom en dom, ga iets met je handen doen!’ en dat zei die tegen een jongen van 12. Ik steek mijn middelvinger op naar die leraar. Ik verafschuw hem daarvoor. Maar daar put ik wel kracht uit om wat ik nu wil voor elkaar te krijgen. 

Gerhard te Velde: Je gaat landelijk uitrollen, kan je daar wat meer over vertellen?

Hans van Hartskamp:

Ja, dovekwasten.nl is een schildersbedrijf op zich. En dat werkt hoofdzakelijk in het centrum van Nederland binnen de drie grote steden. Maar omdat de dove overal wonen en ik kan ze financieel gezien nooit allemaal naar het centrum van Nederland halen. Dus nu wil ik juist het werk zoeken in Friesland en Groningen en dat gaat ook werken met de partners die ik nu gevonden heb. Ik zoek franchisenemers die daar echt willen onderscheiden met dove mensen.  Want dove mensen die willen dolgraag werken. Alleen moet je even door die barrière heen van gebaren taal. 

Gerhard te Velde: Want jij spreekt gebarentaal?

Hans van Hartskamp:

Ja, ik spreek ondersteunend gebarentaal. 

Gerhard te Velde: Beheers je het helemaal?

Hans van Hartskamp:

Gebarentaal is een HBO- opleiding van 4 jaar. Daar begin ik niet meer aan. Ik leer het van hun. Ik ben nu 6 jaar aan de gang. En eigenlijk elke dag 1 op 1. En elke dag leer ik weer meer. Als je er voor open staat om samen te werken met een doof iemand en je kan het vertrouwen van hun winnen. Ze zijn van nature heel wantrouwig. Voor een dove lijkt het altijd alsof je over ze praat. Maar als je ze goed instrueert en je zorgt dat ze erbij horen is er niks aan de hand. Alleen de ene dove is de andere niet. Ik heb bijvoorbeeld ook nog een dove die autistisch is, dus dat is moeilijk. Daar leer ik ook mee omgaan. Als je je daarvoor openstelt is dat geen probleem. Als een mens wil is alles mogelijk.

Gerhard te Velde: Je zei dat je landelijk gaat uitrollen, dus dat je gaat groeien door middel van franchise. Hoe selecteer je franchisenemers?

Hans van Hartskamp:

Ik heb gekozen voor soft franchise, de marketing, mijn netwerk, het logo, mijn naam is gedeponeerd (dus niemand kan meer aan mijn naam komen), de pr en social media.

Gerhard te Velde: Dat doe je allemaal zelf?

Hans van Hartskamp:

Ja, ze stappen in op twee manieren. Ik heb twee partners gevonden waar een continuïteit van werk uit kan komen door het hele jaar heen en door heel nederland. Dus als een franchisenemer zich bij mijn aansluit dan krijgt hij gelijk een heleboel werk van mij. De controle van de documentenstroom doe ik ook.  Er moet ook een vie afgedragen worden. De vie en instap gelden zijn vrij laag. Ik hecht veel meer waarde aan dat het concept werkt. 

Gerhard te Velde: Wil je dat delen? Hoeveel procent dragen ze af?

Hans van Hartskamp:

Je stapt op twee manieren in bij mij. Even als voorbeeld, aankomende maandag zit ik bij twee mogelijke franchise nemers. De ene heeft iets meer te besteden als de ander. De ene is al ondernemer, dat is een horende. Die zijn eigen onderscheiden. Daarvan zeg ik jij stapt in en dat kost je €5000 en 5% van je omzet elke maand. 

Gerhard te Velde: Dat is de deal.

Hans van Hartskamp:

Dat is de basis, maar ik zit maandag ook in Nijmegen met een dove man. Hij zit nu in de WW en kan geen werk krijgen en is al 16 jaar schilder. Hij zegt nu tegen mij ik wil voor mezelf beginnen. Nou dat kan maar hij moet ook een auto kopen. Dan zeg ik 2500 euro om in te stappen en 7,5 procent van je omzet per maand. En die man moet dat gewoon doen, want ik ga veel werk aan hem geven. Dat hij eigenlijk bezig is met het werken, om vertrouwen te geven naar je franchisenemers. Dan wordt de facturering ook rechtstreeks gedaan.  Dus dan zit ik er niet tussen. In de bouwwereld is het ook een kwestie van vertrouwen zien te krijgen. Ik ga niet tussen-factureren want dan heb je geen vertrouwen naar elkaar toe. Dus ik heb alleen maar de controle, aan het einde van de maand wil ik zien wat de omzet is. En dat zie ik zelf omdat ik ook die documenten stroom beheers. En dan zijn zij continu aan het schilderen. 

Gerhard te Velde: En wie helpen jou?

Hans van Hartskamp:

Mijn vaste maat oftewel mijn vrouw. Zij is mijn steun en toeverlaat. 

Gerhard te Velde: Oké, vertel.

Hans van Hartskamp:

Die kent mij vanaf mijn 20ste en die is gewoon goedhorend, die heeft mij leren kennen toen ik nog geen gehoorapparaten had. Naderhand ben ik wel gehoorapparaten gaan dragen, dan krijg je een heel ander mens natuurlijk. Maar Angelique is no nonsense en die controleert op de achtergrond de documentenstroom. Ze doet ook mijn boekhouding. Afgelopen jaar is ze gestopt met werken, dus komt ze wat meer de zaak in. De doelstelling is voor mij om volgende jaar drie franchisenemers te realiseren. Als ik het zo zie dan gaat dat dan vrij snel. Als ik er vijf heb dan heb ik er een dagtaak aan. Dan ga ik mijn eigen schildersbedrijf iets inkrimpen. De jongens die ik heb als doof zijnde zet ik weg bij mijn franchisenemers. Dan hebben ze volwaardige schilders. Dan ben ik alleen bezig met de franchisenemers en mijn vrouw met de documentenstroom en de controle. De structuur is er wel. Ik ben getrouwd maar heb geen kinderen dus ook geen opvolger. 

Gerhard te Velde: Je hebt dus tijd genoeg en geen opvolger, heb je daar wel eens over nagedacht?

Hans van Hartskamp:

Ja.

Gerhard te Velde: Is er iemand binnen je team waarvan je denkt dat is wel een goede? 

Hans van Hartskamp:

Nee, zoals het er nu voorligt komt het uiteindelijk op een stichting uit. En dat die stichting dan door blijft draaien met één doel en dat is dove mensen het schildersvak te leren. Ik ben al 30 jaar getrouwd en ik heb geen kinderen. Ik krijg wel echt een kick als ik dit doe, dat is ook echt de drijf die er achter zit. Dus als ik 67 ofzo ben dan word het een stichting, ik heb misschien nog een controlerende functie, maar het mag niet weg gaan. 

Gerhard te Velde: En hoe belangrijk is geld voor jou?

Hans van Hartskamp:

Aan de ene kant heel erg belangrijk, aan de andere kant niet. Maar als je iets wilt bereiken heb je geld nodig. Geld is heel erg belangrijk. Want als ik het contract dat opgesteld moet worden door een advocaat gespecialiseerd in franchise laat opstellen dan kost dat geld. Ik kan wel goede ideeën hebben maar ergens moet er toch betaald worden. Dat is niet anders. Het geeft een grote bijdrage aan de slager van de onderneming.

Gerhard te Velde: Maar het is niet iets waar je constant mee bezig bent? Zoals mooie auto’s enzo.

Hans van Hartskamp:

Nee, een goed huis is je thuis. Dat kan groot of klein zijn. Ik woon eerder klein dan groot. We zijn met z’n tweeën dus we hebben niet veel nodig. 

Gerhard te Velde: Wat doe je naast het ondernemen om te ontspannen?

Hans van Hartskamp:

Ik rijd motor.

Gerhard te Velde: Nog steeds? Ondanks de twee ongelukken.

Hans van Hartskamp:

Jazeker.

Gerhard te Velde: Vertel eens iets over je motor.

Hans van Hartskamp:

Mijn grootste passie is motorrijden in het algemeen. Maar ik rij vooral offroad. En dat is gewoon van A naar B rijden in een klein clubje op de B-paden, oude mountainbike paden en gravelpaden enzo. Vooral in Groningen en Brabant. Zo rij ik af en toe 150 kilometer op een zaterdag voor de plezier.

Gerhard te Velde: En hoe werk je aan jouw gezondheid? Is dat iets wat je belangrijk vind.  

Hans van Hartskamp:

Dat is voor mij wel heel belangrijk. Maar ik ben nu te dik.

Gerhard te Velde: Dat valt best mee, maar je bent niet tevreden?

Hans van Hartskamp:

Nou, toen ik mijn ongeluk kreeg woog ik 100 kilo en ik weeg nu 106 kilo. Dat is iets te veel. Ik fiets nu om off road te kunnen rijden. Afgelopen 4 à 5 maanden heb ik niet meer gefietst op mijn racefiets. En dat merk je. Maarja ik ben 54 jaar en ik heb artrose in mijn knieën. Ik moet minder gaan werken anders gaat het niet goed. Dat is ook een van de reden geweest waarom ik eigen baas ben geworden. Ik weet gewoon als ik toen echt het schildersvak was ingedoken ik na 5 jaar was afgekeurd ondanks mijn ervaring en diploma’s en certificaten. Dat wilde ik niet. Dus ik kon beter 5 jaar bouwen aan mijn eigen bedrijf. Dan heb ik alles zelf in mijn handen. Dan heb je een beter vooruitzicht dan bij een werkgever. Zo realistisch was ik wel.

Gerhard te Velde: Heb je ook echt een gevoel van vrijheid? 

Hans van Hartskamp:

Ja, dat is waar elke werkgever wel hetzelfde over denkt als ik. De werknemers zien niet hoeveel tijd er in het bedrijf zit om hem draaiende te houden. En men veroordeeld/beoordeeld wel vaak van jij zit in in de auto jij rijdt naar de klanten toe. Maar ik zit elke zondag nog wel 3 uur achter mijn PC. En op een doordeweekse avond zit ik om 6 uur bij een klant. Maar dat ziet men niet. En daar heb ik geen moeite mee. Ik heb dat vroeger ook gedacht. Maar dat zie je wel, zelfs bij dove mensen. Ze zien alleen maar de mooie dingen maar niet dat je er veel uren in steekt. We werken 37.5 uur per week. Dat is productief gewerkt. Ik zit een beetje rond de 50 in een week. Maar ik doe het met plezier. Daartegenover staat dat je ook je eigen vrije tijd inplant. Je kan dus een lang weekend(donderdagavond tot maandagmorgen) weg gaan. DIe dagen kunnen ze mij wel missen. En dat ze gewoon doorwerken. Die vrijheid heb je dan weer wel. 

Gerhard te Velde: Heb jij mensen binnen je team die verantwoordelijkheid aankunnen?

Hans van Hartskamp:

Nee, ten eerste ben ik daar te klein voor, want het gaat fout met kleine bedrijven zoals ik als je mensen moet aannemen die het werk voor jou overnemen. Dat kost gewoon geld. De marge in  het schildersbedrijf is klein.

Gerhard te Velde: Wat zijn de tarieven waar jij normaal gesproken mee rekent?

Hans van Hartskamp:

Normaal gesproken zit ik 42,5. Dat is een tarief wat een doorsnede schildersbedrijf moet hanteren. Dat is exclusief kilometergeld en materiaal. Maar dan ligt het eraan of het per uur is. 

Gerhard te Velde: Hoe werk je het liefst?

Hans van Hartskamp:

In het algemeen neem ik het toch wel aan. Want naar de klant toe kan ik zeggen; ‘Dit is de prijs, geen verassingen achteraf’. 

Gerhard te Velde: En dan geen onderhandelen?

Hans van Hartskamp:

Nou, dat is altijd zo.

Gerhard te Velde: Nog steeds?

Hans van Hartskamp:

En dat is bij mij nog veel meer, dat wil je niet weten. Want ze denken allemaal dat je subsidie krijgt. Maar dat is gewoon niet zo.

Gerhard te Velde: En hoe los je dat op?

Hans van Hartskamp:

Dit is mijn verhaal, take it or leave it.

Gerhard te Velde: Vertel je dan meteen je tarief?

Hans van Hartskamp:

Als ik naar een huis toe ga dan stel ik vaak wel een prijs op. En ik maak ook altijd duidelijk dat ik geen subsidie krijg. 

Gerhard te Velde: Mensen verwachten dat het goedkoper is omdat je met dove mensen werkt en dat je een social enterprise bent?

Hans van Hartskamp:

Ja.

Gerhard te Velde: Kan je dat niet voortaan melden op je site?

Hans van Hartskamp:

Nou, ik kan dat niet van te voren zeggen. Dan komt er een bepaalde spanning in dat gesprek. Ik meld dat meestal tijdens een gesprek aan tafel. Dan ga je vertellen wie je bent en wat je doet. Ik heb ook bij allerlei stichtingen gewerkt. We zijn al twee keer geselecteerd voor de nationale schildersvakprijs. Dus schilderen kunnen we wel. Maar dat doe je pas als je bij de klant. Je moet het juiste moment zoeken. En vaak vinden ze het wel jammer dat er geen subsidie op zit. Dan weet ik al genoeg en zeg ik gewoon mijn prijs.

Gerhard te Velde: Ik heb zelf een bedrijf gehad, MijnStudent, en wij deden klussen bij mensen. Er waren altijd een groep klanten die voor ons koos omdat ze dachten dat wij goedkoop waren. En die mensen waren alleen met de prijs bezig. Dat waren mijn minst favoriete klanten. Hoe ga jij met klanten om die alleen maar naar de goedkoopste prijs zoeken?

Hans van Hartskamp:

Je ziet nu wel bij mij dat die type klant veel meer begint te komen. Ik loop tegen iedereen te brullen dat ik geen subsidie krijg. Ik zie nu ook wel meer dat mensen naar mij komen en willen dat ik ga schilderen en klaar. De goede klanten van vroeger komen nu ook terug. Dat is wel lekker. De regelgeving van subsidie is in Nederland een grote brie. Daar begin ik dus ook niet meer aan. Ik heb het nu afgesloten. Ik ga niet meer vechten voor die subsidie want die krijg ik toch niet. Ik ga wel kritisch zijn. Ik merk ook dat in Zuid-Holland ze een andere beleving is met sociaal ondernemen dan hier in Utrecht. En dat zijn hele kleine dingetjes, deurtjes tot een ander netwerk. In Zuid-Holland is dat iets makkelijker. 

Gerhard te Velde: Enig idee waar dat aan ligt?

Hans van Hartskamp:

Ik denk dat de nood van mensen, die in de bijstand zijn daar groter is dan hier. Het UWV hanteert landelijke nationale regels. Ik vind dat slecht omdat elke branche heeft zijn eigen problematiek om het invullen van het social return. Maar ik merk als ik met mensen van UWV praat in het centrum van Nederland of in Groningen. Dan zie je dat de bereidwilligheid verschillend is. Dat is soms moeilijk te accepteren. De regels zijn eigenlijk je krijgt het niet. En dan zie je toch dat op een of andere manier, ben je aan het sparren om zo iemand toch aan de gang te krijgen. Mooi voorbeeld: Albertina, is een grote Surinaamse man. Een hele lieve aardige man, hij moet nog beslissen of hij links of rechts wilt gaan schilderen. Volgens de regels mag je maar 2 maanden proef, En daarna moet er een vast dienstverband komen. Deze man moet van 0 af opgebouwd worden of hij links of rechts wilt gaan schilderen. Hoe kan ik met alle ervaring die ik beslissen of deze man links of rechts wilt gaan schilderen. Ik heb moeten strijden om voor elkaar te krijgen dat hij nu een half jaar bij mee is geweest. En ik zie groei maarja, het heeft tijd nodig. Een goedhorende intellect is 4 jaar bezig om een schilder te worden. Deze jongen moet alles nog leren. En dan met zo’n gemeente moet ik keihard knokken om het voor elkaar te krijgen om die jongen bij me te houden en te kunnen toetsen of hij capabel. Dat heb ik wel voor elkaar gekregen met heel veel moeite. Dit trek ik ik niet in het centrum van Nederland. Zuid-Holland gaat starten in 2019. Etienne Rodenrijs gaat daar keihard aan trekken. Etienne gaat nu naar hem toe. Dat zijn twee maatjes geworden. En nu gaat hij verder groeien. Nu begint het eigenlijk pas om een professionele schilder te worden. En dan moet je heel hard knokken om een half jaar proef te krijgen. En dan zeggen ze je krijgt een half jaar gratis. Je moest een weten, in dat half jaar telt dat dubbel want je moet die jongen begeleiden. Het denken van doven zit anders in elkaar. Ze zijn niet gek maar logisch denken is soms nog lastig. Daarbij hoort ook vooruit denken, plannen en vragen. Dat zijn allemaal dingen. Ook zijn ze soms onzeker en begrijpen ze je niet. Doven praten heel kort en beknopt dus als er iets is gebeurt bijvoorbeeld. als we een deur opnieuw moeten schilderen begrijpen ze dat niet.  De het en een bestaan niet voor hun. Het is niet makkelijk om met ze samen te werken.                                       

Gerhard te Velde: En hoe zou ik aan dove medewerkers kunnen komen?         

Hans van Hartskamp:

Je hoeft niet bij het UWV aan te komen, je hebt buiten het UWV een heleboel reïntegratiebedrijven. En die zijn wel bezig met het re integreren van doven. 

Gerhard te velde: Het mooiste is rechtstreeks misschien? Of via via.

Hans van Hartskamp:

Dat is moeilijk want ze zitten 9 van de 10 keer bij een reïntegratiebedrijf. En dat bedrijf wilt ze ook bij zich houden. Omdat het varieert per dove. Als je een dove op basis van 1500 uur kan wegzetten bij een werkgever dan krijgt het bedrijf tussen de 2000 en 3000 euro. Dan krijgen ze er nog subsidie bij. Maar wij krijgen niks terwijl wij ze een vak leren. 

Gerhard te Velde: Wat ik wel een rode draad in jouw verhaal vind is dat je eigenlijk vooral op jezelf aangewezen bent. In jouw ondernemerschap ben je zelf in control. Je moet vooral niet te veel tijd besteden aan overheden en instellingen. Dat is wel een les die je geleerd hebt in de afgelopen 6 jaar. En hoe kijk je naar de toekomst?

Hans van Hartskamp:

Het is de doelstelling dat ik in 5 jaar landelijke dekking heb. Dus dat ik in elke provincie een franchisenemer wil hebben. En ik wil daar eigenlijk een groeipotentieel hebben naar 5 à 6 man per franchisenemer. 

Gerhard te Velde: Stel dat ondernemers nu luisteren en jouw verhaal spreekt ze aan, hoe zouden ze jou kunnen helpen? Zijn er dingen waar je naar op zoek bent?

Hans van Hartskamp:

Ik zoek sowieso naar franchisenemers die werkgerelateerd zijn en schilder zijn. Maar het netwerk dat ondernemers mij kunnen bieden.  Werk want je kunt beter werk te veel hebben dan te weinig.

Gerhard te Velde: Wat voor werk heb jij het liefste? Particulier of onderneming?

Hans van Hartskamp:

Ik hoop dat dit jaar mijn tweede molen kan schilderen. Dat vond ik geweldig leuk. Boven is het conserveren, beneden is het perfect schilderen. Ik heb nu een offerte lopen in Made, ook een molen. Maar in Nederland hebben we fantastisch mooie kasteeltjes. Ik kom uit Culemborg, als ik kijk in Doorn zie ik prachtige kastelen. Ik zou dat graag willen schilderen. In de basis is het gewoon schilderwerk. Een kozijn en een raam. Maar het object is geweldig. Ik zou dat graag willen doen. Ik zit nu nog te veel bij de appartementen. Daar leren de jongens wel schilderen. Maar die oude kleine kasteeltjes kom je wel naar toe maar daar moet je naartoe groeien. Ik besta pas 6 jaar. En er zijn al veel grote schildersbedrijven die dat doen. De jongens moeten er natuurlijk ook rijp voor zijn. We hebben net een heel groot oud pand geschilderd in Amersfoort. Dat zijn de leuke dingen. 

Gerhard te Velde: Dus in de stad mag ook? Binnen-buiten stad maakt niet uit?

Hans van Hartskamp:

Nee, ik heb nu bijvoorbeeld een offerte lopen in Den Haag, aan de Lange Voorhout.  Dat is een heel oud pand. Dat moet geschilderd worden en dat vind ik prachtig mooi. 

Gerhard te Velde: Ik zou ook zeggen dat jij eigenlijk de klanten voor het uitkiezen hebt.

Hans van Hartskamp:

Was dat maar zo!

Gerhard te Velde: Maar dat is wel een punt waar je naartoe kan groeien. Je formule nog sterker neerzet. En dit is waar ik voor sta en dit zijn mijn tarieven. Als je sociaal verantwoord je huis wilt laten schilderen. Er zijn genoeg mensen die een sociaal bedrijf willen en die geld hebben. Dus waarom zou je nog voor die kleine klussen gaan?

Hans van Hartskamp:

Maar dan zit je ook weer in een netwerk en daar moet je naar zoeken. 

Gerhard te Velde: Dus daar groei je in als het ware.

Hans van Hartskamp:

Ja, maar je zult versteld staan. Er zijn stichtingen richting Doorn en dan komt een stukje aanbesteding om de hoek kijken, en als er een aanbesteding is dan sneeuw ik onder. Ook bij gemeenten, bij aanbestedingen sneeuw ik onder.  

Gerhard te Velde: Waar ligt dat aan? Ben je te klein of te duur?

Hans van Hartskamp:

Nee, buiten de grootte. Gemeente Utrecht is een gevecht op zich geweest dat zal ik je besparen. Zeg tegen mij waarom doe je de aanbestedingen niet. Ik zou dat wel willen doen maar heb je gezien wat jullie eisenpakket is. Daar staat één dingetje VGO gecertificeerd. De kosten zijn 25.000 euro omdat te halen. Dat ga ik dus niet doen.

Gerhard te Velde: Ja, dat is een flinke investering.

Hans van Hartskamp:

En er zijn grote bedrijven en die zijn een jaar bezig om die certificering gedocumenteerd door te laten lopen binnen het bedrijf. 

Gerhard te Velde: Wanneer ga jij een fles champagne lostrekken in het nieuwe jaar?

Hans van Hartskamp:

Om 12 uur!

Gerhard te Velde: En wanneer gaat nummer twee open?

Hans van Hartskamp:

Wettelijk moet ik bij 10 franchisenemers een franchiseraad te hebben. Dat wil ik niet, ik wil het al bij 5 hebben. 

Gerhard te Velde: Waarom?

Hans van Hartskamp:

Dat is wettelijke verplicht. Maar ik ben er heel erg van bewust dat ik het niet alleen kan. Mijn eerste franchisenemer Ettien Rodenrijs, goede vent, die is net zo gedreven als ik. Alle inzet die ik zelf heb wil ook eigenlijk ook van mijn franchisenemers hebben. Maar daarom denk ik ook, als die vijfde franchisenemer zich aansluit dan gaat er een fles open. Dan wordt mijn gedachtegang bevestigd. Mijn waarheid is voor mij de waarheid. Maar dat zegt niet dat dat de waarheid is. Maar bij de vijf is dat eigenlijk al zes keer bevestigd. Dan gaan we landelijk. Dan open ik zeker een fles. 

Gerhard te Velde: Je reflecteert op jezelf eigenlijk. Je zei dat je niet alles weet. Zijn er mensen in je leven waar je veel van geleerd hebt?

Hans van Hartskamp:

Dat zijn diverse mensen, ten eerste mijn vader natuurlijk. Hij is al heel lang overleden. Je merkt nu dat sommige besluiten van een slechthorende op basis van hele andere reden gedaan dan een horend iemand. En Caspar Jansen van de HalDu groep. 

Gerhard te Velde: Wie is dat?

Hans van Hartskamp:

Dat was mijn directe directeur. Als hij dit zou horen dan ligt hij in een deuk. Een heel gedreven iemand in de sales. Verschrikkelijk punctueel. Groot ego maar die heeft me wel bijgebracht dat verkopen een vak is en mensenwerk.  Ongemerkt heeft hij meer indruk op me gemaakt dan hij zelf zou denken. Een heleboel dingen hoe hij handelde heb ik overgenomen. Maar ik leer ook van de jongens en klanten. En dat is wel mijn dingetje. Maar het is moeilijk spiegelen want je maakt ook fouten. Als je geen fouten maakt, maak je niks. 

Gerhard te Velde: Hoeveel uur sta je nog met een kwast in je hand. 

Hans van Hartskamp:

Afgelopen jaar denk ik 75% wel aan de kwast gestaan en 25% niet. 

Gerhard te Velde: Vind je dat leuk?

Hans van Hartskamp:

Nee, ik vind het commerciële wel leuker. 

Gerhard te Velde: Dus het bouwen van een bedrijf, met klanten bezig zijn en de hele interactie.

Hans van Hartskamp:

Netwerken, dingen voor elkaar krijgen. Dat vind ik leuker dan schilder. Ik geniet nog steeds van een prachtig stukje schilderwerk maar als je nu aan mij vraagt wat voor vak vind je nu echt leuker, dan vind ik de sales leuker. 

Gerhard te Velde: Heb je een soort afbouwplan? Wanneer je gaat stoppen met zelf schilderen?

Hans van Hartskamp:

Als het financieel gezien kan. Ik probeer inkomsten te krijgen uit het schildersbedrijf en uit de franchise. Als dat voldoende is om niet meer te hoeven schilderen, dan ben ik de eerste die gelijk gaat stoppen. Dat is wel de bedoeling.

Gerhard te Velde: En nog even over communicatie, hoe praten de jongens onderling met elkaar?

Hans van Hartskamp:

Met gebarentaal, en op afstand met whatsapp. Het is wel moeilijk want je kan niet bellen. 

Gerhard te Velde: Dat is voor ons heel onlogisch eigenlijk.

Hans van Hartskamp:

In de praktijk valt dat reuze mee, ook naar de klanten toe. Die vinden dat een beetje angstig. Doven maken ook klanken. Alles zit er maar ze hebben nooit worden gehoord dus kunnen ze het ook niet goed uitspreken. Dus op de werkvloer gebarentaal, ik spreek ondersteunend gebarentaal. En op afstand een foto/berichtje sturen op whatsapp. Het kan in de praktijk goed. 

Gerhard te Velde: En de communicatie met de klant? Hoe gaat dat?

Hans van Hartskamp:

Als een klant merkt dat het misloopt dan kunnen ze dat schrijven. Hun taal is heel kort en beknopt. Als wij echt Nederlands schrijven dan zien ze door de woorden de woorden niet meer. Maar in de praktijk valt dat wel mee. 

Gerhard te Velde: Wat er is ook niet heel veel communicatie nodig?

Hans van Hartskamp:

Het gaat er vooral om, hoe zeg je nu dat de klant een halve beurt of een twee halve beurt wilt. Daar in de communicatielijn zit de hele wereld. Je hebt ook wel eens dat je het helemaal klaar moet maken. Je kunt altijd uitgaan van het ideale schilderwerk maar in de praktijk is dat niet zo. Ik probeer dat wel goed te monitoren. Als je ook nog iemand hebt die autistisch is. Dan heb je een probleem.

Gerhard te Velde: En die heb jij toch?

Hans van Hartskamp:

Ja, doof en autistisch.

Gerhard te Velde: Meerdere?

Hans van Hartskamp:

Nee, eentje en dat is genoeg. Je moet wel alles uitleggen, en dat doe je door gebarentaal en dat is soms moeilijk. En daarin moet je dus een vertaalslag maken. En dat moet elke keer opnieuw. In het begin dacht ik bij de autist, je gaat eruit. Bij elke dove heb ik contact met een familielid. Dus ik belde de vader van hem ik zeg hoe kan ik die jongen op mijn spoor krijgen. Toen zei de vader dat hij lichte vormen van autisme heeft. En toen viel het kwartje bij mij. Toen ben ik gaan lezen hoe het moest. Toen ben ik hem anders gaan aansturen. En dat gaat al beter maar hij is nog steeds een ‘pain in the ass’. 

Gerhard te Velde: Is hij heel kritisch?

Hans van Hartskamp:

Nou, het is allemaal zwart-wit voor hem en dat is het niet altijd. We hebben het ook best moeilijk met hem. We hebben nu gisteravond een kort werkoverleg. Maar binnenkort komt er een doof tolk bij. Dan gaat het sneller en makkelijker.

Gerhard te Velde: Je steekt er geld in?

Hans van Hartskamp:

Ja, het kost geld. Maar met de doventolk erbij kun je sneller communiceren.  Ze vragen heel veel van mij, ze wijzen mij heel veel op hun rechten. Maar ik vraag ook van hun wat. En dat begrijpen ze niet, als ik zeg tot half vier werken dan is het tot half vier werken. En niet tot iets eerder.  Dat vind ik één keer niet erg, maar als ze dat het hele jaar doen kost dat toch veel geld. 

Gerhard te Velde: En hoe behoud je de teamspirit?

Hans van Hartskamp:

Het is wel moeilijk want Bertus was als eerste schilder bij mij. Had zijn privéleven niet op een rits zitten. Is weer terug gekomen. In de periode dat hij voor mij werkte kwam zijn aangetrouwde neef Johan voor mij werken. Johan werkt nu vier jaar voor mij. Johan had een vriend Danny die is er nu ook bijgehaald. En nu zit Bertus weer op het goede spoor en is hij weer terug. En die zijn allemaal aan elkaar geklikt. Er zijn een aantal dovenscholen in Nederland en daar zitten ze op.  Er is een bepaalde lichting die elkaar gewoon kent. 

Gerhard te Velde: Heb je het gevoel dat je met hun klikt?

Hans van Hartskamp:

Dove mensen zullen altijd los van de horende zijn.  Het wantrouwen bij een dove is dermate groot. Verschrikkelijk lang moet dat groeien om dat te winnen.

Gerhard te Velde: Heb je het gevoel dat ze je nu vertrouwen?

Hans van Hartskamp:

Ja, er zijn momenten dat ze mij om een uur of zeven appen dat ze een probleem hebben. Ik ben dan niet de werkgever die dan zegt van nee het is zeven uur je hoeft mij niet meer te appen. Maar ik heb wel mezelf voorgenomen dat ik volgend jaar wat harder wordt. Officieel is het zo dat vrij vragen twee weken van te voren moet worden aangegeven en niet twee minuten voor zaterdagavond. 

Gerhard te Velde: En wat als er overmacht is?

Hans van Hartskamp:

Als voorbeeld je energiebedrijf stuurt jou een briefje dat je volgende week maandag thuis moet zijn omdat je cv-ketel wordt schoongemaakt. Die jongen moet werken, en die werkt tot half 4. Hij kan wel terugmailen er zit een no-reply op. Hij kan wel gaan bellen maar dat wordt niks. De moeder is ook doof dat gaat ook niet werken. Je kan een schrijftolk in huren maar dat bedrijf heeft dat niet en ook geen chatfunctie. Dan moet je vrij nemen. Dat scheelt wel uren. Het kan allemaal wel, maar het vraagt zoveel energie om het te regelen.

Gerhard te Velde: Dat komt allemaal op jouw bordje?

Hans van Hartskamp:

Ik doe natuurlijk niet alles. Als voorbeeld in het begin was er een dispuut met het UWV over het oud Wajong en het nieuw Wajong dat geregeld moest worden. Toen heb ik de telefoon gepakt en ben ik gaan bellen. Dan krijg ik te horen dat ze zelf moeten bellen in verband met privacy. Maar de meneer is doof. En dan zeggen ze dat hij toch zelf moet bellen. En ik begrijp dat er regels zijn, maar je sneeuwt onder in de massa. 

Gerhard te Velde: Je bent op latere leeftijd begonnen met je bedrijf. Wat zou je adviseren aan andere mensen met best veel werkervaring, hoe pak je dat aan?

Hans van Hartskamp:

Je wordt wel vaak heen en weer geslingerd door advies. Mijn advies is luister naar iedereen maar vaar je eigen koers. En zorg dat het thuisfront meewerkt. Als het thuisfront niet meewerkt begin er niet aan! Mijn vrouw werkt gelukkig wel mee, maar ik zou het niet kunnen doen als zij niet meewerkt.

Gerhard te Velde: Dus die steun heb je echt nodig?

Hans van Hartskamp:

Ja.

Gerhard te Velde: Tot slot, wat is volgens jou de zin van het leven.

Hans van Hartskamp:

Dat zijn mooie vragen. Dat is voor en de mensen om mij heen om uiteindelijk een volmaakt mens te worden. En een bijdrage te kunnen leveren. 

Gerhard te Velde: Dat doe je volop met je bedrijf.

Hans van Hartskamp:

Ik probeer het, maar we zijn gewoon een commercieel schildersbedrijf en aan het einde van de rit moet er gewoon geld verdiend worden. Niks meer niks minder. En een beetje prettig werken. 

Gerhard te Velde: Maar wel met een mooie doelgroep!

Hans van Hartskamp:

Ja, tuurlijk dat is gewoon leuk. Je ziet die jongens groeien. Dat zien ze zelf niet maar ik zie het wel. Dat is soms wel jammer want als ze dat zien van zichzelf dan zouden ze nog veel sneller groeien. Ze hebben nog wel steun nodig. 

Gerhard te Velde: Nou, we zouden nog uren door kunnen praten maar we laten het hierbij. Hans ontzettend bedankt en we gaan elkaar zeker nog spreken. 

Hans van Hartskamp:

Ik hoop het, dankje!

Gerhard te Velde: Dankjewel voor het luisteren naar deze aflevering van de groeivoer Podcast. Ik hoop dat je met veel plezier geluisterd hebt naar het verhaal van Hans als je meer wilt weten over zijn bedrijf ga dan naar dovekwasten.nl. Als je deze aflevering leuk vond kun je een beoordeling achterlaten op iTunes als je dat doet krijg je ook een gratis exemplaar van mijn boekje: Het Zakkompas voor Persoonlijke Groei als je mij de screenshot ervan stuurt!

Ik ben ook benieuwd naar jouw visie op groei en naar wat je doet om jezelf te ontwikkelen. Wil je meer weten over wat ik met groei doe en voor je kan betekenen ga dan naar de website groeivoer.nl. En je kunt me ook altijd tips, feedback of andere suggesties insturen. Dankjewel voor het luisteren en tot een volgende keer bij de Groeivoer Podcast!

Voor het complete interview, ga naar:

De beste groeitips voor ondernemers

Wat vond je van dit gesprek? Dit zijn de beste inzichten die ik uit dit gesprek haalde:

• Als je leraar zegt dat het nooit wat met je wordt, kan dat juist veel kracht geven. Hans hoorde deze boodschap op zijn 12^e en putte daar kracht uit. Soms zijn het de mensen die jou pijn doen, die je sterk maken.
• Het is nooit te laat om te gaan ondernemen. Ook op latere leeftijd kan je prima een bedrijf starten. Hans begon pas na zijn 50^e met zijn sociale onderneming Dove Kwasten.
• Als je een social enterprise wilt beginnen moet je er niet vanuit gaan dat de overheid alles voor je regelt. De overheid is er veel mee bezig, maar gaat je het werk niet uit handen nemen. Hans krijgt ook geen subsidie.
• Als je een salesachtergrond hebt, zoals Hans, helpt dat bij het opzetten van je bedrijf. Je zult als ondernemer immers de boer op moeten om jezelf aan de man te brengen. Vertel je verhaal aan iedereen, dan komen er dingen naar je toe.
• Particuliere klanten geven niet zo gemakkelijk geld uit. Als je met je bedrijf wilt verkopen aan consumenten, dan moet je hier rekening mee houden.
• Volg een cursus onderhandelen als je klanten hebt die onderhandelen over de prijs.
• Klanten die alleen de laagste prijs willen, moet je mijden. Tenzij dit de essentie van je strategie of business model is.
• Als je een bedrijf hebt met lage marges, kun je niet opschalen omdat je geen geld hebt om overheadpersoneel aan te nemen. Dit geldt ook voor Hans: het overdragen van het management dat Hans nu doet aan anderen, kan niet uit.
• Het kweken van een gunfactor bij klanten levert omzet op. Ook al verloopt veel klantcontact via Whatsapp en internet, het bouwen van een persoonlijke relatie met klanten is nog steeds van belang.
• Als je wilt franchisen, houd het dan simpel. Het opzetten van een franchiseorganisatie om je bedrijf op te schalen kan je heel ingewikkeld maken. Maar door het heel simpel te houden, en te kiezen voor soft franchise, kan je snel van start en ontdek je of het voor je werkt. 
• Groei heef tijd nodig. Dit geldt bijvoorbeeld voor de ontwikkeling van je team maar ook je reputatie als ondernemer.
• Medewerkers zien niet altijd wat ondernemers doen. Maar als ondernemer ben je dag en nacht met jet bedrijf bezig, ook als je niet op kantoor bent.
• Vergeet niet om naast het ondernemen leuke dingen te doen! Hans crost graag met zijn motor over zandweggetjes, het liefst off road, in Groningen en Brabant. 

Voor meer inzichten voor ondernemers, check ook www.groeivoer.nl/blog

Meer over Groeivoer

Wat is Groeivoer?

Groeivoer is een bedrijf dat ondernemers helpt bij hun persoonlijke groei en de groei van hun bedrijf. Dat doen we onder andere door:

• Verbinden. Ondernemers aan elkaar te verbinden in de Groeivoer Groeiclub, waar je gratis lid van kunt worden;
• Trainen. De kennis en vaardigheden van ondernemers te vergroten door inspiratie, masterclasses en online trainingen;
• Ontwerpen. Ondernemers te helpen hun bedrijf zo in te richten dat het bedrijf voor hen werkt, in plaats van anders;
• Begeleiden. Door business coaching trajecten op maat te verzorgen, zodat plannen niet alleen gemaakt, maar ook uitgevoerd worden.   

Groeivoer is gevestigd in Utrecht en werkt van daaruit voor en met ondernemers in heel Nederland. Het bedrijf wordt geleid door Gerhard te Velde.  

Groeivoer Groeimethode

Groeivoer ziet groet niet alleen als groei van omzet, winstgevendheid en werkgebied. We werken ook aan groei van vrije tijd, plezier, impact en kwaliteit van leven. 

In de Groeivoer Groeimethode volgen we een aantal stappen.

• Persoonlijk plan. Samen met jou gaan we op zoek naar wat jij écht wilt.
• Masterplan. Het lange termijn plan voor je bedrijf.
• Business design. We besteden we veel aandacht aan je verdienmodel en je ‘business design’. Het ontwerp van je bedrijf moet kloppen.
• Roadmap. Na het bepalen van de lange termijndoelen, gaan we de doelstellingen meer concreet maken voor over 3 en 1 jaar en komend kwartaal.
• Marketing- & salesplan. We besteden veel aandacht aan je marketing en sales.
• Uitvoering. In de uitvoering, gebeurt het. Daarom veel aandacht voor executie.
• Onderhoud: Het werken aan je eigen ontwikkeling wordt een vaste gewoonte.

Kennismaken met Groeivoer?

Wil jij weten wat Groeivoer voor je kan betekenen? Wij werken graag samen met jou aan groei van winstgevendheid, maar ook van kennis, vrijheid, plezier en impact.

Wil je een keer laagdrempelig kennismaken? Kom dan naar een Groeivoer Meetup. Je kunt ook een vrijblijvende intake inplannen via info@groeivoer.nl