Aflevering 367
27 oktober 2025
Neerèn Buur en Guido Koershuis zijn te gast in deze aflevering. Neerèn is medeoprichter van ilovespeelgoed.nl, de online speelgoedwinkel die vanuit een zolderkamer uitgroeide tot marktleider in kwalitatief en duurzaam speelgoed. Met een bijna perfecte 4,8 score op Trustpilot en bijna 40.000 reviews laat hij zien hoe extreme klantgerichtheid de basis vormt van hun succes. Guido Koershuis helpt ondernemers met het vinden van hun ‘second in command’: de operational director die zorgt dat ondernemers weer kunnen focussen op wat ze het beste doen.
3 dingen die je in deze aflevering leert:
💡 Waarom extreme klanttevredenheid (4,8 met 40.000 reviews) geen toeval is, maar het resultaat van een obsessieve focus op de klant
🚀 Hoe je als ondernemer weet wanneer je een second-in-command nodig hebt en waarom je eigen netwerk vaak niet de oplossing biedt
⚡ De kunst van het loslaten: waarom ondernemers die kunnen loslaten verder komen dan ondernemers die alles zelf blijven doen
CALLS TO ACTION 🔥
Voeg Guido toe op LinkedIn: https://nl.linkedin.com/in/guidokoershuis
Check de website van Two Birds hier: https://twobirdscompany.com/
Vergeet ook niet Neerèn toe te voegen: https://nl.linkedin.com/in/neer%C3%A8n-buur-ab03032
Overige links naar boeken en bruikbare bronnen voor ondernemers:
BRONNEN
Boek: Who – Geoff Smart & Randy Street – Over het vinden van de juiste mensen voor je organisatie
Bedrijf: Greyhammer – Atypische investeerder die niet alleen kapitaal inbrengt maar ook daadwerkelijk meehelpt
Podcast referentie: The Diary of a CEO – Steven Bartlett
Boek: Scaling Up – Verne Harnish
00:00 – Welkom bij Groeivoer
01:22 – Kennismaking met ilovespeelgoed
02:51 – Zolderkamer vol speelgoed
05:03 – Samenwerken als stel
06:21 – 4,8 op Trustpilot
08:09 – Strategie van gratis cadeaupapier
11:47 – écht goede klantenservice
16:22 – De helpende investeerder
19:08 – De chaos fase
21:32 – Logistiek uitbesteden
23:50 – Zelf COO vinden?
27:30 – Second in command
31:02 – Sollicitatiegesprek als spelletje
33:25 – Kernwaarden niet in gebruik
36:39 – COO als compagnon?
39:46 – Marktleider kwalitatief speelgoed
42:10 – Frankrijk werkt niet
44:36 – Wat levert COO op?
47:48 – Loslaten als ondernemer
52:05 – Je bedrijf is je kind
56:18 – Top 3 speelgoedtips
58:49 – Het COO-signaal
1:02:23 – De hamvraag
Waar vind je deze ondernemerspodcast?
Kijk je graag zakelijke podcasts? 🎥
Volg dan het kanaal van Groeivoer op Youtube: https://www.youtube.com/@Groeivoer/videos
Liever luisteren? 🎧
Volg Groeivoer op Apple Podcast: 🍏 https://shorturl.at/kozJP
Beluister de #1 Nederlandse ondernemerspodcast op Spotify: 🎶 https://shorturl.at/bfmD3
Zelf een zakelijke podcast starten? 🎙️
Wil je zelf ook een professionele podcast starten? Gerhard is eigenaar van Ear Ear, een gespecialiseerd podcast agency voor ondernemers.
Adverteren in dé ondernemerspodcast van Nederland? 📢
Wil je adverteren bij Groeivoer en ondernemend Nederland bereiken? Mail naar info@groeivoer.nl
Volg onze ondernemerskanalen! 🌐
Blijf op de hoogte van nieuwe podcast afleveringen en ondernemersevents via WhatsApp: https://whatsapp.com/channel/0029VaZOSZGHbFV9bpqwwE3B
Of via Telegram: https://t.me/groeivoer
De beste ondernemerslessen in je mail? 📧
Mail naar info@groeivoer.nl voor een *cheat sheet* met de 10 beste tips van 300 afleveringen van Groeivoer. Boordevol inzichten van succesvolle ondernemers.
Waardeer deze ondernemerspodcast! 🌟
Fan van deze zakelijke podcast? Laat een review achter! 👍
Volg de #1 ondernemerspodcast! 🚀
LinkedIn Gerhard: https://www.linkedin.com/in/gerhardvelde/
LinkedIn Groeivoer: https://nl.linkedin.com/company/groeivoer
Instagram: https://www.instagram.com/groeivoer_podcast/
TikTok: https://www.tiktok.com/@groeivoerpodcast
X: https://twitter.com/groeivoer
Onze partners voor ondernemers 🤝
Deze ondernemerspodcast wordt mede mogelijk gemaakt door Teamleader, het perfecte all-in-one softwarepakket voor het MKB. Start vandaag: https://signup.focus.teamleader.eu
Speciale dank aan Groenpand, thuisbasis van de Ear Ear Podcast studio. Bekijk www.groenpand.nl voor meer informatie.
[Gerhard te Velde] (0:00 – 0:09)
Ik zag een 4,8 op Trustpilot en toen dacht ik met bijna 40.000 reviews. Heb je een klikfarm ingehuurd of zijn dat echt allemaal klanten die zo blij zijn met jullie?
[Neerèn Buur] (0:09 – 0:37)
Ja, dat zijn allemaal klanten die echt heel blij zijn. We hebben echt wel fans. De vrouw is obsessief met klantvrede.
Zij denkt de hele dag aan wat zou de klant, hoe kan ik de klant helpen? Ja, daar hadden we op een gegeven moment vier bedrijfshallen over drie straten en dan moest je van de ene hal naar de andere met zo’n pompwagen liep iemand met je. Ja, is geen doen joh, voor ons niet, maar voor die mensen al helemaal niet.
Dus hij zei dat is toch gek, want je hebt kernwaarde, dat staat ergens voor. We hadden dat ritje gemaakt, precies wat jij zegt en nou kernwaardig formuleerd, op de muur gehangen, nooit meer wat meegedaan.
[Gerhard te Velde] (0:38 – 0:40)
Is er iets waar jij ondernemers op wil trekken?
[Neerèn Buur] (0:40 – 0:42)
Ben je je eigen ambitie nog aan het waarmaken?
[Gerhard te Velde] (0:46 – 1:21)
Welkom bij Groeivoer. Mijn gasten vandaag zijn Guido Koershuis en Niren Buur van I Love Speelgoed. Ik ben dol op speelgoed natuurlijk als vader van twee jonge dochters.
Je hoort in deze aflevering het verhaal van I Love Speelgoed en hoe zij het voor elkaar kregen om een extreem hoge beoordeling van hun klanten te krijgen. We gaan ook horen over de succesfactoren achter de schermen, onder andere het aantrekken van een belangrijke e-player in het team. Nou, laten we in het mooie verhaal gaan duiken.
Niren, van harte welkom. Guido, jij ook.
[Guido Koershuis] (1:21 – 1:22)
Ja, dank je.
[Gerhard te Velde] (1:22 – 1:22)
Leuk hier weer te zijn.
[Guido Koershuis] (1:23 – 1:24)
Ja, daar zijn we weer.
[Gerhard te Velde] (1:24 – 1:37)
Aflevering 300 was je er ook al. We gaan straks nog uitgebreider praten, maar ik wil toch even bij je buurman beginnen, want ik heb begrepen dat jij eigenlijk helemaal niet de echte founder bent van I Love Speelgoed. Moet je dat zo uitleggen?
[Neerèn Buur] (1:37 – 2:51)
Ja, mijn vrouw, zeg maar de officiële status zou dan vriendin zijn, maar inmiddels hebben we een huis, een kind, een auto en elkaar. Is het begonnen vanaf thuis, letterlijk vanaf de zolderkamer. Maar dat was ingegeven omdat je in boekjes altijd leest vanaf de garage of zolder begonnen.
Zolderkamer, garageboek. We hadden geen garage, dus we werden naar de zolder. Dan waren we de zolder over.
Maar dat was helemaal niet logisch, omdat je met I Love Speelgoed, verkocht ze speelgoed en dan in de ochtend kwamen de leveranciers spulletjes brengen en die gingen dan naar de zolder en in de avond moesten ze weer naar beneden lopen om het weg te sturen, dus dat werd heel snel woonkamer, keuken, slaapkamer, kasten. Nou ja, zo de groei nam, letterlijk zagen we dan door het huis heen totdat het echt niet meer ging. En het was ook een klein beetje een, hoe noem je dat, een tante’skwelling voor ons.
Een kindje van twee die dan door al dat speelgoed kroop, letterlijk. En dan hadden we hem geleerd, nee, dat is voor de handel. En als je hem, we zeiden voor de handel, dan was hij, dan bleef je er vanaf.
Dus ook in de supermarkt, als hij dan een snoepzak pakte van, mag ik dit? Nee, is voor de handel.
[Gerhard te Velde] (2:51 – 3:08)
En dan legde hij die snel terwijl hij ook op andere plekken. Oké, dus het begon eigenlijk, ja, je zou kunnen zeggen, een side hustle. Je vrouw begon ermee, maar wat was het moment waarop je dacht van, hey, ik ga meedoen?
Of ging dat heel natuurlijk? Of hoe, jij bent uiteindelijk ook al je tijd eraan gaan besteden?
[Neerèn Buur] (3:08 – 3:35)
Ja, na een jaar vijf ben ik erbij gegaan en dat was eigenlijk het eerste moment dat ze een e-player nodig had. Dan werd jij. Toen zeiden ze, ja, of jij gaat het doen of ik ga iemand aannemen.
Maar lijkt het je wat? Dus we hebben dat uitgeprobeerd, mocht ik een halfjaartje op proef komen. Kijken, want het is ook een beetje vrouwen werken, vonden we toen heel spannend.
Nu vind ik dat superleuk.
[Gerhard te Velde] (3:38 – 3:40)
Sorry, wat bedoel je? Met je vrouw werken?
[Neerèn Buur] (3:41 – 3:42)
Ja, met je vrouw samen.
[Gerhard te Velde] (3:42 – 3:44)
Om zeg maar als stel samen een business te kunnen?
[Neerèn Buur] (3:44 – 4:34)
Ja, weet je, dan gaat dat wel goed en een heleboel mensen vinden er ook van alles van. En zeggen, dat zou ik niet kunnen de hele dag met elkaar. Ja, ik vind het superleuk, want je ziet talenten bij elkaar die je eigenlijk anders verborgen blijven.
Ik weet nog dat ik, dat je echt dacht, wat doe je dat goed, weet je, wat vet. Om echt een beetje trots was. Dat is heel leuk om van degene die je lief hebt, om dat te kunnen zien in de praktijk.
Dat is een soort kanten die normaal gesproken een beetje voor je verborgen blijven. En ik zeg ook altijd, als je ergens werkt, heb je meestal wel één favoriete collega, waar je heel erg close mee voelt of verbandschap mee ervaart. En dat was dan mijn vrouw, weet je, hoe leuk is dat.
[Gerhard te Velde] (4:36 – 5:02)
Dus na dat halfjaar mocht je blijven. Ja, had ik deze pitch een beetje gedaan, in ieder geval. Hadden jullie afspraken, want ik vind het wel interessant.
Ik ken toevallig een stijl, wat ook samen Casper en Yvette van de Katoenfabriek, die zitten dan in Utrecht op de Oogacht. Daar was ook altijd de vraag van, hoe doen jullie dat samen? En er zijn wel meer voorbeelden, maar hebben jullie een soort van principes of regels, waardoor het werkt tussen jullie?
[Neerèn Buur] (5:03 – 5:23)
Nou ja, we hebben de taken een beetje verdeeld, al naar gelang waar we goed in zijn. En qua dat zijn we wat complementair, dus dat scheelt. Maar we hebben daar niet echt regels over.
Nee, het is… Nou, niks op papier? Nee, even nadenken, maar volgens mij niet.
[Gerhard te Velde] (5:23 – 5:33)
Nee, is dat niet… Ja, sorry dat ik dan kritisch ben, maar is dat niet naïef? Wat als je toch uit elkaar aangroeit?
En van wie is dan de business bijvoorbeeld?
[Neerèn Buur] (5:33 – 5:53)
Oh, nou zo is het wel geformaliseerd. Het is wel, er zit gewoon een juridische structuur ligt daaronder met aandelen. En op een gegeven moment moet dat niet per se, vanuit het scenario dat je uit elkaar gaat per se.
Dat komt erbij, maar je moet gaan professionaliseren in je organisatiestructuur.
[Gerhard te Velde] (5:54 – 6:00)
Ja, oké. Dus op papier en formeel is gewoon alles geregeld. Maar je bedoelde meer van, we hebben niet onderling gedragsregels op afspraak.
[Neerèn Buur] (6:00 – 6:02)
Nee, ik dacht uiteraard dat je dat bedoelde.
[Gerhard te Velde] (6:02 – 6:20)
Ja, nee, oké, helder. Nog even over extreme klanttevredenheid. Daar gaan we misschien straks nog verder in duiken.
Maar ik zag een 4,8 op Trustpilot en toen dacht ik, met bijna 40.000 reviews. Heb je dan of heel veel, heb je een klikfarm ingehuurd? Of zijn dat echt allemaal klanten die zo blij zijn met jullie?
[Neerèn Buur] (6:21 – 6:46)
Ja, dat zijn allemaal klanten die echt heel blij zijn. We hebben echt wel fans. Ik heb zelf wel eens een keer, dan deed ik een testbestelling.
En dan kreeg ik later, krijg je dan geautomatiseerd die uitnodiging voor Trustpilot. Dus ik dacht, dat is mooi, dan doe ik meteen even een vijfsterrenreview. Toch ook één op de 40.000, alle beetje zelf. Dus ik wil die versturen. Toen kreeg ik een melding van, hé, weet je het zeker? Want we kennen je IP-adres en volgens onze guidelines is dit niet de bedoeling.
Zeg maar nou, oké.
[Guido Koershuis] (6:46 – 6:47)
Nee, laat maar.
[Neerèn Buur] (6:47 – 7:00)
Dus het zijn kleine anekdoten, maar het zijn echte reviews. En om heel eerlijk te zijn, we hadden altijd zelfs een 4,9. Dus de ambitie ligt nog wel even hoger.
[Gerhard te Velde] (7:00 – 7:07)
Ja, is er één ding wat er uitspringt voor jou, waarvan jij denkt van, hé, daarom krijgen we dat.
[Neerèn Buur] (7:07 – 7:19)
Danielle, mijn vrouw is obsessief met klantvredenheid. Of obsessief niet, maar wel echt. Zij denkt de hele dag aan, hoe kan ik de klant helpen?
[Gerhard te Velde] (7:20 – 7:24)
En wat doet ze dan? Snoepjes in de doos of zo?
[Neerèn Buur] (7:24 – 8:09)
Nou, het begon vroeger toen zij het nog alleen thuis deed. En trouwens, dat hebben we ook nog in de tijd dat we een warehouse hadden. Eigenlijk tot corona begon hebben we dat gedaan.
Alle cadeautjes inpakken in cadeaupapier. Gratis. Dus dan konden mensen…
In het begin hadden we niet het geld om een inpakmodule op je website te ontwikkelen. Dus derhalve pakten ze maar alles in. En dat was heel leuk, want dan kreeg je een cadeautje of een pakketje van ILOF speelgoed.
En dan deed je de doos open en dan wauw. Het was dan bijna alsof er dan visualiseerd, maar dat er licht uitkwam. En dat je dan helemaal, holy moly, dat je de verwachting volledig overtrof.
[Gerhard te Velde] (8:09 – 8:55)
Ja, dat is het, denk ik. De under-promise over-deliver. Ja.
Ik zal nooit vergeten, korte anekdote. Ik ging op vakantie samen met mijn vriendin, nu een vrouw. We reden naar Zuid-Frankrijk.
Hele lange rit, 16 uur in zo’n auto zitten bakken. Toen kwamen we in het appartementje. Toen stond er in de koelkast een fles koude bubbels.
Geen champagne, maar Cremant. Dus dat was helemaal niet zo duur. Dat was gewoon, weet ik veel, drie, vier euro daar in de supermarkt.
Maar hij stond ijskoud. En nu, 15 jaar later, weet ik dat dus nog steeds. Dus zo goedkoop en makkelijk is het om een klant te verrassen.
Ja. Jullie deden dat met cadeaupapier. Misschien even naar jou, Guido, want jij kijkt ook weer anders naar het bedrijf.
Jij kent het nu van buiten, maar ook een klein beetje van binnen, achter schermen.
[Neerèn Buur] (8:55 – 8:56)
Anders doen we dat nu niet meer.
[Gerhard te Velde] (8:57 – 8:58)
Oké, dat cadeaupapier is over.
[Neerèn Buur] (8:58 – 9:21)
Nee, met corona kregen we het niet meer rond, zeg maar. Dan konden we ons, het logistieke gedeelte, dat was gewoon te klein. En we moesten mensen uit elkaar brengen.
En de orders namen onwijs toe. En zo veel personeel konden we niet zo snel werven. Dus toen zijn we daarmee gestopt.
Maar dat doet wel pijn. Dat vinden we heel erg jammer.
[Gerhard te Velde] (9:21 – 9:23)
Ja, en de cultuur is nog steeds extreem goed.
[Neerèn Buur] (9:23 – 9:29)
Maar de cultuur, we zoeken altijd naar waar je kan helpen, hoe je klanten kan faciliteren.
[Gerhard te Velde] (9:30 – 9:43)
Ja, Guido, jij ziet het bedrijf van buiten en inmiddels ook een beetje van achter schermen. Hoe verklaar jij die 4,8? We hebben nu een stukje van het verhaal, maar wat denk jij?
Wat vind jij?
[Guido Koershuis] (9:43 – 11:46)
Ik kan er wel twee dingen over zeggen. En ik ben natuurlijk bij ze gaan bestellen vanaf het moment dat ik ze leerde kennen. Want dat wil ik dan ook ervaren.
En ik bestel wel op meer plekken online dingen. En wat mij heel erg opvalt is dat je echt een persoonlijke reactie krijgt als je een vraag stelt. En ook een op maat gemaakte oplossing in plaats van een chatbot of een verkeerd begrepen boodschap.
Dus het is echt heel persoonlijk. Terwijl ik weet inmiddels ook wel een beetje welke volumes zij draaien. Ik snap dat dus echt niet.
Hoe kun je met zulke hoge volumes zo persoonlijk blijven? Ik denk dat dat wel, zowel als ik daar als klant naar kijk, als nu we ze een tijdje aan het helpen zijn om hun organisatie nog verder te brengen, dat dat een van de dingen is die ze wel echt onderscheidt. En wat mensen ook doet terugkomen.
En als je kijkt naar hun business, dan is het denk ik ook zo dat als je eenmaal… Nou, laat ik het zo zeggen. Ik in ieder geval, en ik denk heel veel anderen met mij, zullen hun leven lang wel speelgoed blijven kopen.
Is het niet voor je eigen kind, dan is het wel voor andermans kind. Is het wel voor de kinderen van je kinderen. Dus als je dan eenmaal verslaafd raakt aan die ene partij die je daar als geen ander bij kan helpen, dan heb je echt leven lang een klant erbij die ook nog is.
Ik heb dit verhaal natuurlijk ook al aan een paar andere mensen verteld, die ook allemaal kinderen hebben of kinderen in hun omgeving hebben of kleinkinderen. En dan gaat het denk ik hard. Oké, dus je hebt het zelf uitgeprobeerd.
Wat heb je besteld? Ik heb een fietshelm besteld. Ik heb speelgoed besteld.
Ik heb laatst nog, en daar ging het dus blijkbaar iets mis, heb ik kinetisch zand voor mijn nichtje besteld, maar met haar straatnaam en mijn postcode. Dus dat werd een probleem. Dat is gewoon binnen een dag opgelost.
En ik dacht, nou, dit wordt ellendig. Ik zal weer een nieuwe bestelling moeten plaatsen. Nu moet ik zelf weer van alles doen.
En zij hebben het, ik heb het probleem geadresseerd, en zij hebben het zonder enige moeite opgelost. Dat maakt zoveel verschil.
[Gerhard te Velde] (11:47 – 11:49)
Ja, ik ga even een bedrijf shamen. Ik kan het niet laten.
[Guido Koershuis] (11:50 – 11:50)
Doe maar.
[Gerhard te Velde] (11:51 – 13:31)
Ja, ik heb twee kids. Twee hele lieve meiden van vier en zes. Ze zaten hier zondag nog, want we gingen langs de studio.
En toen gingen wij voor de kinderen een beker van Maypal bestellen. Maypal.com, denk ik. Een heel bekend, beroemd, oud merk, want wij dronken vroeger al uit een Maypal cruise.
Er was een beker gaan lekken of zo. Of er was iets mee, er was iets kapot. En dat was maar een heel goedkoop onderdeel.
Het was misschien vijf euro of zo. Maar mijn vrouw, die had heel braaf, want mijn vrouw is heel braaf. Die had dat onderdeel gewoon besteld.
Die had er ook voor betaald. Maar ik dacht, nee, dat vind ik niet fair. Want het is niet goed, het product.
Het was een waterfles, ik weet het niet. Ah ja. Waterfles, dop, die lekte.
Dus ik stuurde een mailtje van, joh, weet je, waterfles gekocht, dop lekt. Kunnen jullie een oplossing bieden? Kunt u dan een foto sturen van de waterfles?
Ja, dat kan. Was nog niet duidelijk genoeg. Kunt u dan een videootje maken of zo?
Maar voor een ding van vijf euro. En ik probeerde hen dus ook uit te leggen van een no questions asked klantenservice is zo waardevol voor je merk. Dus dat is, nou ja, ik snap dat er altijd mensen zijn die proberen misbruik te maken van je bedrijf.
En je wil natuurlijk altijd even onderzoeken van wat is hier echt gebeurd? Was het nou echt onze fout? Maar volgens mij tot bepaalde bedragen moet je gewoon zeggen ja, prima, we lossen het op.
Dus ik wil ook even jullie mening vragen van who is right and who is wrong? Ben ik gewoon een onhebbelijke klant of wat?
[Neerèn Buur] (13:32 – 14:37)
Nou kijk, ik vind dat iets grijzer denk ik dan hoe jij het stelt. Wij zitten onze kernwaarde, een van onze kernwaardes is helpen. En we moeten de planten helpen.
Maar we hebben ook onze leveranciers die we moeten helpen. Dus als wij niet alle klachten registreren en als we daar te achterloos mee om zouden gaan dan kunnen we hun database ook niet vullen met een aanzien van product verbeteren. En als het niet goed is dan bieden wij, dan vergoeden wij dat inderdaad.
Maar dan willen we ook dat de leverancier dat bij ons weer vergoedt. Dus soms vragen we een foto of een filmpje. Ik snap het wel.
Maar wat je natuurlijk niet moet doen als klantenservice is de klant wegduwen met nog een vraag. Dat zie je ook weleens gebeuren. Dan heeft iemand bijvoorbeeld heel druk.
Dan stel je even een vraag om er van af te zijn. Dan komt die morgen wel weer. Ja, daar zijn we heel scherp op.
Dat je altijd zo snel mogelijk naar de oplossing gaat. En als het niet goed is, is het niet goed. Dan mag de klant er geen last van hebben.
[Gerhard te Velde] (14:38 – 15:14)
Nee, ik denk dat je kan er misschien ook in doorslaan dat je te makkelijk dingen weggeeft. Ik heb ook weleens een prullenbak en er was ook iets mee. Binnen no time zei die klant of die klantenservice die zei van ja, we sturen wel een nieuwe.
Dat was een ding van 150 euro. Toen dacht ik ja, als dat mijn medewerker zou zijn geweest dan zou ik ook wel gezegd van stel nog eens een vraag. Dus ik geloof ook niet dat het zo zwart wit is van Maypal is een slecht bedrijf en ik had het bij het juiste einde.
Maar het gaat om de hele bejegening. Maar dat moet je je klantenservice denk ik ook aanvoelen. Van hey, wacht even.
Hier moet ik wat doorvragen. Hier kan ik misschien.
[Guido Koershuis] (15:16 – 15:28)
Ja, dus ik vraag me af of jij met die nieuwe prullenbak het gevoel had dat je nou echt heel goed geholpen bent. Terwijl je misschien ook wel dacht van ja, maar dat is ook heel makkelijk.
[Gerhard te Velde] (15:28 – 15:32)
Ik vond het ook heel onduurzaam. Dat dacht ik van doe maar van een nieuwe deksel.
[Guido Koershuis] (15:32 – 15:39)
Dat wou ik helemaal niet. Ja, dan ben je als nog niet goed geholpen. En dan ben je ook dat bedrijf weer aan het shamen hier.
Ja, nee, dat ga ik niet doen.
[Neerèn Buur] (15:40 – 16:00)
Maar dat vinden wij bijvoorbeeld. Kijken, dat zouden we dat. Dat zouden we voorstellen.
We hebben wel zo minstens één puzzelstukje. En dan zou je dus het liefst dat puzzelstukje opsturen vanuit duurzaamheid. Dat kan gewoon met de brief en posten.
Dus dat is veel eenvoudiger. Maar ja, wij kunnen niet van alle puzzels. Alle stukjes genummerd op.
Weet je dat dan? Nee, dat is een lastige dilemma.
[Gerhard te Velde] (16:00 – 16:21)
Jammer. Ja, Giel, wat heb je nog meer gezien bij dit bedrijf? Want we hebben het hier over een e-commerce partij.
Om het even dan heel abstract te zeggen. Maar van de zolderkamer naar voorraad schuur wou ik zeggen. Maar ook nog alle fases ertussen.
Maar wat zag je nog meer? Welke potentie bijvoorbeeld?
[Guido Koershuis] (16:22 – 17:15)
Nou, dat is wel het mooie. En dat haakt ook een beetje in op wat Niren net zei. Dat er dus twee ondernemers achter zitten.
Die heel harmonieus met elkaar werken. Dus die ook echt elkaar al aanvullen, aanvoelen, versterken. Dat is denk ik al een hele solide basis.
Die al lang meegaan. Dus dat zegt ook wel iets. Die corona goed doorgekomen zijn.
Dus je ziet in veel gevallen dat dat, zeker voor wat jullie ook doen, voor explosieve groei zorgt. Maar vervolgens dat dat weer helemaal in elkaar stort. En hier is het niveau gewoon vastgehouden.
En zijn ze daarop verder gegaan. Dat is onwijs bijzonder. En ondertussen, dat vind ik ook heel mooi, eigenlijk gewoon een heel warm, menselijk, toegankelijk bedrijf.
Waar je zo letterlijk naar binnen kan stappen als je een vraag hebt. En die combinatie vond ik wel heel uniek.
[Gerhard te Velde] (17:17 – 17:25)
Misschien vergeten we even om iets meer backstory voor jou ook toe te voegen. Want de mensen die aflevering 300 geluisterd hebben.
[Guido Koershuis] (17:25 – 17:26)
Al die mensen.
[Gerhard te Velde] (17:26 – 17:33)
Die weten wat jij doet. Maar ik ga me even aan meneer Ren vragen, van wat doet Guido? Hoe zou jij dat aan iemand anders uitleggen?
[Neerèn Buur] (17:36 – 17:45)
Ja, Guido die helpt je met het vinden van de second in control. Command, second in command.
[Gerhard te Velde] (17:45 – 17:46)
Second in command.
[Neerèn Buur] (17:46 – 17:47)
Second in command is mooier.
[Gerhard te Velde] (17:47 – 17:52)
En wat is dat? En waarom zou je dat willen? En misschien ook waar waren jullie naar op zoek?
[Neerèn Buur] (17:53 – 18:10)
Ja, dus wij waren op zoek naar iemand die ons kwam helpen. Mij en Danielle kwam helpen met het organiseren en besturen van ILOF speelgoed. In het kort.
[Gerhard te Velde] (18:10 – 18:18)
Oké, dus dat was letterlijk de vraag of zo. Of hoe ging dat dan? Hoe heb je dat aan Guido kenbaar gemaakt?
[Neerèn Buur] (18:19 – 19:04)
Nou ja, het lange verhaal is dat wij net al even in corona heel hard zijn gegroeid. Dat was zakelijker gezien natuurlijk dan een opsteker. Daarna hebben we die groei ook inderdaad weten vast te houden.
Dus we hadden het jaar na corona geflatlined, waar de meeste e-commerce organisaties toch echt wel een flinke terugval hadden. En vervolgens zijn we daar weer op gaan verder groeien. En wij merkten dat daardoor eigenlijk het logistieke gedeelte bij ons erg onder druk kwam te staan.
De behuizing was te klein voor de voorraden die wij aanlegden.
[Gerhard te Velde] (19:06 – 19:08)
De nieuwgeinperiode, zeg maar?
[Neerèn Buur] (19:08 – 19:36)
Ja, daar hadden we op een gegeven moment vier bedrijfshallen over drie straten. En dan moest je van de ene hal naar de andere met zo’n pompwagen. En dan liep iemand een beetje, ja, dat is geen doel voor ons niet, maar voor die mensen al helemaal niet.
En dan orderpikken, dat was ook heel complex, omdat de planken echt heel vol waren. Het pijlde echt uit. In die periode werd het ook steeds complexer voor ons.
Want even verhuizen, verhuizen moet je ook. Dit wil je ook niet.
[Gerhard te Velde] (19:37 – 19:40)
Trekken een half jaar vooruit, kost veel geld, kost maar headspace.
[Neerèn Buur] (19:40 – 20:04)
Ja, als je effe kan, stel je dat even uit. En in die periode, dat liep zo door. Ook na corona zaten we nog in diezelfde situatie, nog steeds met die volumes die flink waren toegenomen.
In die periode hebben we ook een aandeelhouder aan boord gehaald. Greyhammer heeft een deel van de aandelen van ons overgenomen.
[Gerhard te Velde] (20:04 – 20:04)
Een investeerder of zo?
[Neerèn Buur] (20:05 – 21:29)
Ja, het is een investeerder, een beetje een atypische investeerder, in de zin dat zij ook daadwerkelijk meekomen helpen. Nou, laat dat onze kernwaarde zijn. Dus daar vonden we elkaar wel in.
Dus zij zullen niet zeggen van wat we moeten doen, of niet ook als er strategie wordt bepaald, komen ze er eigenlijk niet eens bij zitten. Zoiets van, joh, je speelt, weet ik veel, verzin het, weet je. Dat weten jullie.
En dat is al heel leuk, hè, zo’n vorm van vertrouwen. Maar dan vervolgens, als we de strategie hebben ontwikkeld, dan, nou, waar kunnen we helpen? We kunnen dit, dat, dat, dat.
Dus dat is, en ook echt slimme lui aan boord die ook impact kunnen maken. Nou, in het kort over hun. En het eerste vraagstuk wat zij op tafel hebben gelegd was van, joh, wil je die logistiek wel zelf doen?
Wij denken dat je dat moet uitbesteden, omdat dat in de huidige setup gewoon te veel tijd, aandacht kost. En dat is tijd en aandacht die je in principe niet besteedt aan groei. Het is superbelangrijk dat het goed gaat.
Je verliest je 9,6 in je logistiek, maar je wint hem er niet eens zo mee. Het is meer in je marketing, in je klantenservice, in je klantbeleving waar je punten wint. Dus, dus hebben we dat toen besloten uit te besteden.
Maar wat was je vraag, Mark?
[Gerhard te Velde] (21:30 – 21:32)
Nou, hoe ben je met Guido in contact gekomen?
[Neerèn Buur] (21:32 – 22:24)
O ja, dus toen hebben we een plan gemaakt, een meerjarenplan. Want zoiets uitbesteden. Vervolgens hebben we onze hele digitale infrastructuur aangepast.
Andere platform voor de website, et cetera, et cetera. En Daniela en ik wisten wel dat we echt wel uit de, als leiding van het bedrijf een strapje terug willen doen. We vinden het leuker om in het bedrijf te werken en mee te draaien met de collega, meer als collega van de mensen.
Zij is dol met dat team dat we hebben. Ik vind het echt leuk collega. Maar om dan vervolgens de functioneringsgesprekken en de beoordelingen, daar krijgen we niet heel veel energie van.
En dat voelt ook een beetje psychosofreen. Als je familieer met elkaar omgaat de hele dag en dan een paar dagen per jaar dat moet doen.
[Gerhard te Velde] (22:26 – 22:33)
Ik ken niet veel ondernemers die daarna uitzien van oh ja, ik mag weer de functioneringsgesprekken doen.
[Neerèn Buur] (22:34 – 22:49)
Ja, maar mensen verdienen het wel. Ze hebben er wel recht op. Of iemand die met zorg en aandacht met ze omgaat.
En dat deden wij, weet je, en dat deden we dat wel. Maar dat kostte veel energie. En in alle eerlijkheid zijn we er gewoon niet supergoed in.
[Gerhard te Velde] (22:50 – 22:56)
Dus daar wilde je wel eigenlijk dan hulp, of daar ging je dus op zoek van hey, daar moet iemand dan voor gaan aannemen.
[Neerèn Buur] (22:57 – 23:16)
Ja, nou, dan zijn er nog wel meer eigenschappen die ik kan benoemen aan onszelf waar we aanvulling op konden gebruiken. We zijn heel goed in nieuwe ideeën en dingen opstarten. En driekwart is ook af, maar 100% is toch beter.
[Gerhard te Velde] (23:16 – 23:32)
Afmaken, ja, dat is natuurlijk een… Voor mij bijvoorbeeld ook een hele lastige afmaken. Het beginnen is nooit een probleem, maar het afmaken is altijd van oh shit, ja.
En jullie noemden dat net even de second in command. Je hebt dus nou eigenlijk Daniëlle, en dan heb je Niren.
[Neerèn Buur] (23:32 – 23:33)
Ja, heel lang niks, dan kom ik.
[Gerhard te Velde] (23:34 – 23:50)
Ja, precies, en dan hebben we dus de third in command. En daarvoor hebben we dan bij Guido aangeklopt. Of heb je dat eerst nog geprobeerd zelf te zoeken?
Want dat is ook vaak een impuls van, ja, zelf doen, weet je wel. Dus we zoeken zelf.
[Neerèn Buur] (23:50 – 24:25)
O ja, toen waren we bij Guido gekomen. En toen zei hij, wij zijn wel inderdaad van hey, jezus. Eigen kracht.
Eigen kracht. Ja. Dat kunnen we zelf wel.
En hoe moeilijk kan het zijn? We zijn toch zo’n leuk bedrijf. We kennen zoveel mensen.
En dat is wel heel leuk. Want toen hebben we dus voor ons dus eerst eigenlijk gewijsd dat we waren, of ik vooral, ben ik hebben we mijn eigen. Hebben we een boekje gekocht over A-players.
En hoe we lijstjes maken en iedereen in je netwerk.
[Gerhard te Velde] (24:26 – 24:27)
Top grading of zo, of weet ik veel meer.
[Neerèn Buur] (24:27 – 24:36)
Nee, je hebt hem ook op de lijst staan. De Who. En ook niet uitgelezen.
Snap je? Niet het laatste hoofdstuk. Niet over een jaar.
[Gerhard te Velde] (24:36 – 24:40)
Lees de inleiding. Ja, I got it. Gaan vacaturen eruit van alles.
[Neerèn Buur] (24:40 – 24:49)
Nou, dat weet ik wel goed. En dan kom je dus inderdaad niet verder dan mensen uit je eigen wereldje. Uit je eigen netwerk.
Maar die had je eigenlijk al.
[Gerhard te Velde] (24:49 – 24:50)
Interessant.
[Neerèn Buur] (24:50 – 25:09)
En die werkte al die tijd al niet voor je. Dus waarom zouden ze nu ineens wel voor je werken? Of anders gezegd, waarom zou dat nu wel ineens een match zijn?
Want ze werkte niet voor je, omdat het waarschijnlijk geen match was. Dus, en toen op aanrade van de investeerder, zo kwamen we op. Zijn we met Guido in contact gekomen.
[Gerhard te Velde] (25:09 – 25:16)
En ken je dat? Dat mensen het eerst zelf gaan proberen en dan aankutten en dan komen ze bij jullie? Of hoe reflecteer jij daarop?
[Guido Koershuis] (25:16 – 25:54)
Ja, en echt vind ik het ook heel natuurlijk en heel gezond. En de een vindt zijn gelijk in dat zelf proberen. En blijkt ons of welke partij dan ook niet echt nodig gehad te hebben.
En andere komen dan inderdaad daarop terug of van terug. Of die voorzien dat dat lastig gaat worden. En die kloppen wel in één keer bij ons aan.
Ja, dat is allemaal prima. Weet je, iedereen heeft daar ook zijn eigen weg in te bewandelen. Zijn eigen pad in te volgen.
En ik zeg ook, nou mocht het nou wel lukken, dan ben ik heel blij voor je. Want dan had je ons inderdaad niet nodig. En mocht het nou niet lukken, ja dan staan we voor je klaar.
Ja, zo eenvoudig probeer ik er ook wel in te staan. Dus we proberen er met z’n allen ook wel in te staan.
[Gerhard te Velde] (25:54 – 26:06)
Ja, misschien nog even een beetje dat second in command uitleggen. Want jullie hebben het ook vaak, volgens mij ook een chief operations officer. Ja.
Operationeel directeur. Je kan natuurlijk allerlei labels oplakken.
[Guido Koershuis] (26:07 – 27:30)
Maar wat doet zo iemand in essentie? Nou, zo iemand in essentie, en dat is wel voor ieder bedrijf en voor iedere ondernemer weer net iets anders. Maar ik denk dat ILOG Speelgoed een mooi voorbeeld is.
Eigenlijk de dagelijkse gang van zaken runnen. En ervoor zorgen dat de ondernemer, of in jullie geval de ondernemers, in staat worden gesteld om te accelereren in hun vakgebied en waar zij het grote verschil maken voor hun bedrijf. Terwijl diegene ervoor zorgt dat aan de binnenkant alles op rolletjes loopt, dat projecten wel de finish halen.
Ja, en dat alles klaar staat om ook weer gezond door te kunnen blijven groeien. Omdat diegene daar heel goed in is, ervaring mee heeft, en daarmee een ander profiel dan de ondernemer of de ondernemers. En om iets te zeggen over de second in command, en dat er blijkbaar dus een line of command is of zo.
Kijk, wat je wel ziet is, als de ondernemer nog een actieve rol in dat bedrijf heeft en ook wil houden, ja, dan is het toch de ondernemer die diegene aanstelt en ook wel kan besluiten van, goh, dit werkt niet meer. Ik heb het zelden zien gebeuren dat als het in zo’n verhouding niet werkt, dat die ondernemer zegt, nou, dit werkt niet, ik stop ermee. Dus vandaar die term.
Dus daar moet je niet te zwaar aan hangen. En ik hoop ook dat het bij jullie niet gaat over wie is nummer 1, 2, 3 en 4 in de lijn der bevelhebbing of zo. Maar dat is de oorsprong.
[Gerhard te Velde] (27:30 – 27:51)
Ja, nee, waar ik aan moet denken, want volgens mij in die vorige aflevering hadden we het ook over de visionary en de integrator. Dus de visionary, dat is dan die ondernemer met al die ideeën en die heeft een visie en die weet waar hij of zij naartoe wil. En die integrator, die zorgt dat het ook echt gebeurt.
Dus daar zitten we, even lossen op de hiërarchie.
[Guido Koershuis] (27:51 – 28:06)
Wel een volgorde, dat is het ook, weet je wel. Dus eerst heb je het 1, het idee. En je zult ook echt eerst een idee moeten hebben om naar de uitvoering te kunnen gaan.
Anders valt er gewoon niks uit te voeren. Dus het is hopelijk vooral geen hiërarchie, maar wel een volgordelijkheid der dingen.
[Gerhard te Velde] (28:07 – 28:37)
Wat ik wel grappig vond ook, ik zit ook vol ideeën altijd en er zijn er heel veel. Ik heb inmiddels geleerd dat een idee eigenlijk niks waard is. Ik weet niet of je de regel van 111 kent, maar die zegt dat je een 1 punt krijgt voor het idee.
10 punten als je ermee aan de slag gaat en 100 punten, de laatste 100 die verdien je zeg maar met executie. Dus zoveel mensen die hebben een podcast idee, ja leuk voor je. Ik heb ook 100 podcast ideeën, maar ga het maar eens doen en hou het maar eens vol.
[Neerèn Buur] (28:38 – 28:54)
Helemaal eens, een online speelgoedwinkel beginnen, dat idee is niet super bijzonder. Exact, ja. Maar ga het maar doen.
Ga maar die groei doormaken. Ga maar die klanten vasthouden, vinden, vasthouden. Ik ben het helemaal met je eens.
[Gerhard te Velde] (28:54 – 29:17)
Ja, en er is dus een hele grote groep mensen die hebben heel veel ideeën, maar geen executie kracht of die kunnen niet uitvoeren. Maar ik heb dus laat ontdekt van hey, er is ook een hele grote groep mensen die hebben wel executie kracht. Ja, maar die hebben toch echt het idee van een ander nodig.
Ja, precies, maar waar zitten die dan? Zijn die nu in dienst ergens? Zijn dat zeg maar gewoon mensen in loondienst of waar vinden jullie ze dan?
[Guido Koershuis] (29:17 – 30:04)
Nou ja, wat wel, en ik weet niet zeker of we het daar de vorige keer ook over gehad hebben, maar die mensen die melden zich dus oprecht, spontaan, bijna dagelijks bij ons. Die zeggen, goh, wat mooi, ik ben niet degene met de ideeën, maar ik ben wel degene die het geweldig vindt om samen met zo’n ondernemer en met zo’n bedrijf die ideeën en die dromen werkelijkheid te maken. Alleen ze zijn wat meer verstopt.
Het zijn vaak de mensen die het ook prima vinden om wat meer in de schaduw te opereren, die zich zelf ook niet zo makkelijk op de voorgrond zetten, die dat ook niet zo heel hard roepen, en die dan bij ons een plek vinden waarop ze opeens denken, hey, er zijn blijkbaar nog veel meer mensen zoals ik en ik ben niet in mijn eentje hierin. Ik hoef alleen nog maar dat bedrijf en die ondernemer te vinden waar ik het allerbest tot mijn recht kom.
[Neerèn Buur] (30:04 – 30:06)
Maar dat is best wel moeilijk, ga die ondernemer maar vinden.
[Guido Koershuis] (30:07 – 30:11)
Ja, zeker zelf. Ja, dat is natuurlijk ook, waar begin je dan?
[Neerèn Buur] (30:11 – 30:19)
Ja, precies. En dan op LinkedIn. Een bedrijf met je MKB, aan de bovenkant van de MKB, die wel ook wat budget heeft en ook daar open staat.
[Guido Koershuis] (30:19 – 30:24)
Ja, het is heel erg maatwerk aan twee kanten, dus dat maakt dit werk ook leuk.
[Gerhard te Velde] (30:25 – 30:34)
Hoe heet jouw COO, of hoe heet jullie chief? Onze toebeurt. Ja, de chief of chief noem ik het altijd, maar…
[Neerèn Buur] (30:34 – 30:35)
Ik noem het Steven.
[Gerhard te Velde] (30:35 – 31:02)
Steven, ja. Hoe heeft Steven zijn plek veroverd, wou ik zeggen, maar zeker omdat jullie ook nog eens privé stel zijn, maar even los daarvan. Ja.
Je hebt zo’n eigen, stront eigenwijze ondernemer, die heeft allemaal ideeën en plannen, en die doet dat al heel lang en die heeft het heel ver geschopt, maar om verder te komen wil hij dan COO of een second in command, maakt niet uit. Hoe heeft Steven eigenlijk zijn plek kunnen vinden de afgelopen tijd?
[Neerèn Buur] (31:02 – 31:51)
Eh, ja, leuke vraag. Ik denk dat, en dat was al in het eerste gesprek, en ik zie jou knikken, ik denk dat je weet wat ik wil gaan vertellen. Het was al in het kennismakingsgesprek, wat hij daarin deed was, Guido, die stelde dan, we stelden vragen en Guido stelde de vraag van, joh, kun je een voorbeeld geven van iets wat je moeilijk vond in het werk, en hoe ben je daarmee omgegaan?
En toen gaf hij het, nou ja, dat voorbeeld. En hoe hij daarmee omging was dat hij een spelletje had gemaakt, wat hij dan met het team ging dan, dat hij zelf een spelletje bedacht, dat het team ging spelen, en zo spelenderwijs zag je, kon iedereen het probleem zien of de uitdaging, en de oplossing ook richting vinden.
[Guido Koershuis] (31:51 – 32:01)
Ja, met iets van een kaartspelletje ofzo, en dat vonden we allebei zo benuftig, en ook zo goed, dat zou ook in jullie context dan heel goed gepast hebben ofzo, dat bleef heel erg hangen, dat weet ik nog wel.
[Neerèn Buur] (32:01 – 33:05)
Dus toen werd ik echt wakker van, hé, wat grappig, weet je, want als je dat doet, als je dus de problematiek in het hier en nu kan reduceren tot een kaartspel, dat is best wel slim, zeg maar, ben je dan, en creatief, en eigenlijk ook best wel leuk, vond ik het. En vervolgens, in de twee lagen verder in het gesprek, ging hij ook met humor, ja, hoe zeg je dat, ging hij met humor om met wat moeilijke vragen, maakte hij leuk. Dus toen dacht ik, hé, hij doet het, hoe zeg je dat, hij zegt het niet alleen, maar hij doet het dus ook, waar je bij bent, hoe leuk is dat.
En dat zie ik hem nu ook bij ons doen, dus dat zie ik hem doen in onderhandelingen met leveranciers, letterlijk, met collega’s, met mij en Daan, en dat maakt het heel prettig en maakt het ook heel makkelijk.
[Gerhard te Velde] (33:06 – 33:13)
Ja, hele interessante mix, dus hij is met het team, hij is met de mensen bezig, structuur, dus dat ziet hij daar goed in.
[Neerèn Buur] (33:13 – 33:25)
Ja, eigenlijk zijn we nu begonnen, waar we de grootste focus is, dat hij vroeg van, joh, wat zijn jullie kernwaarden nou eigenlijk precies, want ik zag ze wel op de muur hangen, maar niemand noemt ze.
[Gerhard te Velde] (33:25 – 33:38)
Ja, want dat is een scaling-up ding, dus je moet je core values, dat zegt de oma, uncle Verne Harness, die zegt je core values, die zijn superbelangrijk, oké, we zijn het er allemaal mee eens, we gaan brainstormen, we plakken ze op de muur en dan zijn we klaar.
[Neerèn Buur] (33:38 – 33:41)
Nou ja, dan ben je dus niet klaar, maar in ons geval…
[Gerhard te Velde] (33:42 – 33:43)
Ja, we hebben het heel goed gedaan.
[Neerèn Buur] (33:44 – 34:27)
Dus hij zegt, dat is toch gek, want je hebt kernwaarden, dat staat ergens voor, we hadden dat ritje gemaakt, precies wat jij zegt, en nou, kernwaarden geformuleerd, op de muur gehangen, nooit meer wat meegedaan, lekker dan. En dus hij stelde die vraag en toen waren we een beetje stotteren, en toen kwamen we, ja, maar dan, waarom gebruik je het dan niet, er kwam ook niet echt wat zinnigs uit bij mij en bij Daan, en dan moeten we misschien terug naar de tekentafel, hoe leuk is dat, hij begint in die functie, en we gaan gewoon helemaal opnieuw beginnen met onze identiteit te bepalen. Nu staat er al, of tenminste niet te bepalen, maar te formuleren, in die tijd staat al, maar dan de juiste woordkeuze, en inderdaad, wat wil je dan zijn en wat niet, en nou ja, een mooie rit, en dus vroeg waar hij begon, bij het begin.
[Gerhard te Velde] (34:28 – 34:45)
Ja, maar hij heeft ook echt zijn plek gekregen, jullie hebben het ook echt samen gedaan, hoor ik. Ja. Ja, want ik praat er soms over als een soort van chef shit, dus je schuift alle shit, zeg maar, naar de operational guy, en dan zeg je, kijk jij maar hoe je het oplost.
Ja, dus, maar dit klinkt veel meer als…
[Neerèn Buur] (34:45 – 34:46)
Nee, daar zijn we nog niet.
[Gerhard te Velde] (34:47 – 34:50)
Ja, dat komt nog. Je moet het wel binnenboord houden, natuurlijk.
[Neerèn Buur] (34:50 – 34:55)
Ja, ja, ja. Eerst bouwen, eerst bouwen, en dat dus met elkaar, weet je, dat is eigenlijk wel een gouden kans.
[Guido Koershuis] (34:56 – 35:59)
Ja, en ik vind het wel, ik was laatst ook bij jullie, om na honderd dagen even in te checken van, goh, hoe loopt het nu, dan zijn die witte broodsweken ook een beetje voorbij, en dan weet je wel een beetje hoe de vlag erbij hangt. Ja, dan zie je allemaal stralende gezichten, dat is natuurlijk leuk om te zien, maar ook het, de discipline, zeg maar, en de wil om te zeggen, ja, als wij willen dat Steven hier duurzaam en langetermijn slaapt, ja, dan heeft hij een stevig fundament nodig. Als dat fundament niet stevig genoeg blijkt, dan gaan we het gewoon, dan gaan we de tijd nemen om dat te verstevigen, want dat, dat zei je net ook over collega’s, en dit gaat dan specifiek over Steven, denk ik, hij verdient het ook, hij heeft dat ook nodig om zijn werk goed te kunnen doen, en wat jij zegt over chef shit, dat herken ik ook wel, er zijn ook genoeg ondernemers die misschien de neiging hebben om te zeggen, nou, eindelijk, ik ben er helemaal klaar mee, ik heb eigenlijk veel te lang gewacht met dit besluit, hier heb je de toko, ik ben weg, succes, ik ben weg.
Ja, en dat is wel, ik word heel blij, en ik raad het ook iedereen aan om het op die manier te doen.
[Neerèn Buur] (36:00 – 36:09)
Als je Daniëlle ziet, die tuitert helemaal, die gaat echt weer met ontzettend veel, die springt iedere ochtend de bedden uit van, gaan we weer, gaan we weer, weet je, zoveel energie als dat geeft.
[Gerhard te Velde] (36:09 – 36:39)
Wat interessant. Hé, en bij jullie gaat het goed, jullie zijn al een halfjaar bezig. Ja, vier maanden.
Langer, vier maanden, vier maanden. Is dat dan ook soort van compagnons material, dat je denkt, ja, dat is misschien wel heel vroeg al, maar kan het ook die kant op gaan met zo’n iemand, denk je, of, ik zou de vraag aan jou kunnen stellen, kan je als operational director ook ingroeien of zo?
[Guido Koershuis] (36:39 – 37:14)
Ja, maar dat is heel erg afhankelijk van de wens van die persoon zelf, en ook wel wat er bij die ondernemer wel of niet mogelijk is, en dat is ook weer van zoveel factoren afhankelijk. Weet je, wat wil je met je bedrijf, wil je het op een gegeven moment verkopen, wil je het bij je houden, heb je in het verleden al mensen daarop aangehaakt of niet? Het is niet ongebruikelijk, maar mijn advies richting beide partijen is ook altijd, joh, als je dat echt wil gaan doen, neem daar dan wel de tijd voor, zeg maar, en ga niet hals over kop een soort flits huwelijk aan, terwijl je elkaar ook nog maar net kent.
[Gerhard te Velde] (37:14 – 37:17)
Vier maanden is in die zin ook relatief grill, natuurlijk.
[Guido Koershuis] (37:17 – 37:47)
Ja, en nog wel een ding, dus wij zeggen ook wel vaak als, zeg maar, aan de COO kant, als mensen daar heel vroeg al over beginnen en heel happig op zijn, dat vind ik ook altijd wel een risico, of een beetje een waarschuwing van, hé, met welke intentie zit iemand dan in zo’n gesprek? Dus, tuurlijk mag het een onderwerp van gesprek zijn, maar hoe serieus en concreet je daarin wordt, ja, dan ga eerst maar eens gewoon lekker, minimaal een jaar met elkaar werken.
[Gerhard te Velde] (37:47 – 37:53)
Maar wie begint dan over die aandelen? Dat is dan, zeg maar, de CEO?
[Guido Koershuis] (37:53 – 37:54)
Ja, degene die daar het meest behoefte aan heeft, denk ik.
[Gerhard te Velde] (37:54 – 38:01)
En dat verschilt echt per keer. Ja, nee, maar als jij zegt van die Operations Director, zeg maar, als die erover begint, dat is een rode vlag of zo.
[Guido Koershuis] (38:01 – 38:25)
Nou, dat ligt er aan de manier waarop, natuurlijk. Van, hé, is dit een onderwerp van gesprek of niet? Nou, dat vind ik een hartstikke legitime vraag.
Als iemand zegt, ja, als ik niet kan participeren, dan kom ik niet. En dan, of hoe zit dat? Of tegen welke voorwaarden?
Als dat, zeg maar, bij de kennismaking meteen het hoofdonderwerp wordt, dan zou ik zeggen, goh, ja, met welke intentie zit je hier precies? Ja, dat is misschien wel heel zakelijk of zo. Je moet eigenlijk ook eerst, ja.
[Neerèn Buur] (38:26 – 38:40)
Ja, maar je moet toch ook wat komen, het gaat wel, kijk, als onder, vanuit ondernemersperspectief, als iemand dat in zijn eerste gesprek begint, weet je, dat is eerst over wat je komt brengen, voordat je gaat beginnen, over wat je komt halen.
[Gerhard te Velde] (38:40 – 38:47)
Ja, dat vind ik heel ouderwets van je. Ja, ja. Zo, nee, maar ik wil, van welk bouwjaar ben jij?
Uit 77. 77.
[Neerèn Buur] (38:47 – 38:48)
Maar ik ben sowieso heel ouderwets.
[Gerhard te Velde] (38:49 – 38:57)
Nee, maar ik ben van 83, dus ik ben ook nog gewend. De klant is koning, ja. Jij komt bij mij solliciteren, niet andersom, maar de tijden zijn wel veranderd.
[Neerèn Buur] (38:57 – 39:05)
Ja, die solliciteren, weet je, dat is gewoon iemand die, kijk, solliciteren is iets anders dan iemand die aandelen wil.
[Gerhard te Velde] (39:06 – 39:06)
Ja, oké.
[Neerèn Buur] (39:06 – 39:40)
En daarbij, weet je, de organisatie die wij dan nu hebben gebouwd, heeft zo’n dusdanige vorm, dat als je dan zou willen participeren, dan gaat het over serieus, serieuze bedragen. Ik weet ook niet of ik dat iedereen zou aanraden, want dan moet je dus, dan moet je een tweede hypotheek op je huis gaan nemen. En als je dan even een slecht halfjaar hebt, weet je, kan je dan nog unbiased beslissingen nemen en het beste voor het bedrijf doen?
Ik weet het niet.
[Gerhard te Velde] (39:40 – 39:45)
Interessant. Maar hoe groot zijn jullie dan? Kan je iets schetsen over die speelgoedmarkt en jullie?
[Neerèn Buur] (39:46 – 40:10)
Ja, we zijn in, nou ja, goed, we zitten in de niche-markt van kwalitatief, creatief en duurzaam speelgoed. En in die markt zijn wij marktleider, dat kan ik zeggen. En dat is, ja, dat klinkt een beetje, dat klinkt dan biased, maar dat is, dat laat ik me dan vertellen door onze leveranciers, meneer Fout, allemaal.
[Gerhard te Velde] (40:10 – 40:15)
Ja, oké. Dus jullie zijn wel daar ook echt een grote speler in die markt.
[Neerèn Buur] (40:16 – 40:20)
Ja, we zijn in principe voor bijna, wij zijn voor, ja.
[Gerhard te Velde] (40:22 – 41:06)
Nee, dus zomaar even inkopen, dat is, zo werkt het niet. Nee, ik leg het ook op tafel, omdat ik ben ooit gestart met twee compagnons samen, dus we waren met z’n drieën. Toen ging het naar twee, toen ging het naar één, toen was ik er met eentje over.
En ik heb mezelf heel vaak die vraag gesteld van, ja, zal ik een compagnon nemen? Ja, nee, ja, voordelen, nadelen, toch maar niet. En als ik iemand als compagnon zou aantrekken, dan zoek ik iemand van de afdeling waarmaken.
Ik ben van de afdeling beloven en ik zoek iemand van, die de executie heel goed kan. Maar je kan er natuurlijk ook iemand voor aannemen. Dus dat is eigenlijk een soort van, ja, ga ik dan een compagnon zoeken?
En bij jullie is dat wat anders, want jij, jullie zijn al samen.
[Neerèn Buur] (41:07 – 41:11)
En wij hebben al een aandeelhouder recentelijk aan boord gehaald.
[Gerhard te Velde] (41:11 – 41:11)
Precies, investeerde.
[Neerèn Buur] (41:11 – 41:14)
Dus dan, dus, dus, dus, dus.
[Gerhard te Velde] (41:14 – 41:20)
Dus jullie zoeken echt iemand voor een rol. Dus dat is wel wat anders dan dat je echt een co-founder of een extra compagnon zoekt.
[Neerèn Buur] (41:20 – 41:20)
Ja.
[Gerhard te Velde] (41:24 – 41:38)
Oké, en hoe nu verder? Hoe gaan jullie dit verder uitbouwen met Steven? Oh ja, goeie vraag.
Want de iLove speelgoed is een Nederlandse naam. Ja. Is er al een internationale merknaam in de steigers achter de schermen?
[Neerèn Buur] (41:38 – 42:00)
Ja, we hebben iLove Jouet in Frankrijk. En daar zijn we iets een jaar geleden ongeveer live gegaan. En zo hebben we iLove speeltool en alle Europese combinaties wel geregistreerd.
[Gerhard te Velde] (42:01 – 42:10)
Ja, ja. En is dat ook waar jouw passie zit? Want als jij gewoon in je eentje de sleutels had van bedrijven, waar zou je dan morgen mee beginnen?
[Neerèn Buur] (42:10 – 42:18)
Ja, dat is een hele moeilijke vraag. Of tenminste, een hele actuele vraag. Want het valt wel tegen.
We vinden het erg moeilijk om die Franse markt.
[Gerhard te Velde] (42:18 – 42:20)
Ja, is ook heel moeilijk hoor.
[Neerèn Buur] (42:20 – 42:54)
Toch? Ja, we doen alles een beetje headfirst. We dachten, lachen, we houden van Frankrijk, vinden het leuk, gaan graag naar Parijs.
Laten we een shop beginnen. Misschien kunnen we nog een kantoortje openen. Helemaal leuk, weet je zo.
Maar nee, zo makkelijk is het niet. Dus die staat hoog op de, die staat gewoon as we speak op de agenda. Dus we zijn weer terug naar de tekentafel of we dit willen.
En misschien moet het een ander land zijn. Misschien moeten we gewoon stoppen met die hele internationale ambitie en ons vol focus op Nederland en België doen we ook.
[Gerhard te Velde] (42:57 – 42:58)
Ja, interessant.
[Neerèn Buur] (42:59 – 43:01)
Ja, dat is het eerlijke antwoord.
[Gerhard te Velde] (43:01 – 43:43)
Ja, nou ja. Ik heb de afgelopen tijd ook gasten gehad die bijvoorbeeld inderdaad bedrijven helpen groeien naar een buitenland. Dus dan wordt vaak ook gekeken, bijvoorbeeld naar België, van dat doen we er even bij.
Blijkt dan tegen te vallen, omdat de Belgen toch anders denken dan wij. En dan Duitsland. Dan gaan we eerst Noord-Rijnwest-Valen proberen.
En dan de rest. Maar het is een enorm groot land. En ik had Freek Rijken van Bamigo.
Die zijn dan in Frankrijk heel groot geworden. Dus dat het dan daar wel weer heel erg gelukt. Dus ja, dat is ook weer een hele ingewikkelde puzzel van in welk land, met welke formule, met welke naam, welke producten, weet ik veel, welke invloed.
Ja, enorm.
[Guido Koershuis] (43:44 – 44:15)
Ja, ja. En wat we wel ook gezocht hebben, ook voor ILOG Speelgoed, is wel iemand die in ieder geval ergens een vergelijkbare stuk van die reis gemaakt heeft. En dat is in het geval van Steven Welzer.
Dat hij in ieder geval op meerdere plekken dat internationale speelveld een beetje heeft leren kennen. Waardoor die kennis en ervaring wel meegenomen wordt naar die rol. En die waarschijnlijk een doordachtere keuze maakt.
Dan wanneer je, zelfbewijs van spreken inderdaad, een soort riskboard had gepakt. En gezegd, nou weet je, dat ziet er wel leuk uit. En laten we al onze legers daar naartoe bewegen.
[Neerèn Buur] (44:15 – 44:21)
Is ook meteen zo’n toegevoegde waarde weer op ons. Want ik zeg, wij het first, hij gaat dat heel planmatig aan.
[Guido Koershuis] (44:21 – 44:23)
Ja, dan heb je denk ik een hele interessante combi.
[Gerhard te Velde] (44:26 – 44:35)
Wat kost het? Een COO, wat ik denk als ondernemer, natuurlijk ook aan portemonnee. Wat levert het op?
Ja, vertel eens. Wat is de ILOI?
[Neerèn Buur] (44:36 – 44:59)
Hoe gingen die rijkers om bij jullie? Want… Nee, wij kijken naar wat levert het op.
Dat is voor ons veel belangrijker. En ja, in vier maanden is een te bescheiden tijd om dat in euro’s uit te drukken. Maar wat het voor mij persoonlijk, en ik ook weet voor Daniela, makkelijk dat ook zeggen, oplevert, is heel veel plezier in het werk.
[Gerhard te Velde] (44:59 – 45:12)
Ja, dat is ook, ja, ik zou zeggen onbetaalbaar. Maar je vertelde dat je vrouw inderdaad staat te stuiteren om weer naar het werk te gaan. Want ze heeft eindelijk weer een speelkameraad of tenminste, er wordt weer gebouwd of zo?
[Neerèn Buur] (45:12 – 45:16)
Ja, er wordt weer gebouwd. Ze wordt uitgedaagd en er worden op de juiste knoppen gedrukt.
[Guido Koershuis] (45:16 – 45:33)
Ja, en projecten waar eerst geen ruimte voor was, daar is opeens wel ruimte voor. En dat pakken jullie dan ook mooi samen op. Ik kan me van Steven herinneren dat hij ook inderdaad in een belangrijke onderhandeling al meteen verschil kon maken.
Ja, dat zijn wel lekkere dingen om in die eerste vier maanden te kunnen concluderen, ja.
[Gerhard te Velde] (45:34 – 45:49)
Ja, met name dat je eindelijk een keer aan de slag kan met je dromen, dat trekt mij ook wel. Dat je denkt, ik kan weer gaan ondernemen. Weet je wel, we kunnen weer eens…
Je hoeft niet meteen elk gekke idee dan weer te gaan doen. Dus ja, je bent ook weer wijzig geworden, maar het is de ruimte.
[Neerèn Buur] (45:49 – 45:55)
Gewoon het concept, je bent aan het bouwen. Je bent aan het bouwen in plaats van aan het rennen.
[Gerhard te Velde] (45:56 – 46:10)
Ik weet nog een leuke markt voor jullie. Easy Toys is natuurlijk net verkocht. Is dat ook iets waar je naar kijkt om niet zozeer die markt, maar meer een soort exit strategie of, het is altijd een gevoelig onderwerp natuurlijk, maar waar bouw je naartoe?
[Neerèn Buur] (46:13 – 47:08)
Wij bouwen toe naar het punt dat wij vrij zijn in het ondernemen. Dat Daan en ik vrij zijn van de operatie en dat het I Love Speelgoed zoveel mogelijk op zichzelf staat. En dat geloven we ook in, omdat we denken dat dat het meeste zingeving geeft voor de mensen die er werken.
Het meeste trots, dat je trots, nog een keer een waarde, dat het werkt alsof het je eigen bedrijf is. Dat is toch het leukst. En dat zou, als je dat bereikt, dan kom je eigenlijk feitelijk op het punt dat je het kunt verkopen.
Maar ja, dat weten we niet. Ongeacht welk pad je kiest, moet je naar dat punt toe, denk ik, als ondernemer. En of je het dan verkoopt, dat zie je dan wel.
Waarom zou je het dan verkopen? Is hartstikke leuk. Dan doe je alleen nog maar de leuke dingen.
[Guido Koershuis] (47:09 – 47:48)
En ik geloof er ook wel in, dat als je de ambitie hebt, los van wat je daar precies dan mee wil, maar dat je bedrijf jou kan overleven en dat het vele malen groter wordt dan jij zelf of jullie zelf als ondernemer. Ja, dat het ook echt iets is om dan trots op te zijn en waar je dan ook echt niet meer druk om hoeft te maken. En dat is ook wel een van de achterliggende gedachten.
Vaak komt net ook van een intake met een nieuwe klant. Die zei ook, ja, ik wil gewoon dat dit bedrijf zonder mij kan, want dan kan ik verder en dan kan dat hele bedrijf ook verder. Als het om mij blijft hangen, ja, dan zal het ook met mij weer ten onder gaan, zeg maar, bij wijze van spreken.
Dat is zonde van de potentie die erin zit.
[Gerhard te Velde] (47:48 – 47:52)
Ja, ik heb een issue met loslaten. Dat mogen jullie best weten.
[Guido Koershuis] (47:53 – 47:54)
Vertel.
[Gerhard te Velde] (47:54 – 48:57)
Ik heb nu al 17 jaar een uitzendbureau, hetzelfde uitzendbureau, hetzelfde KVK-nummer. En er waren zoveel momenten waarop ik had kunnen zeggen, ik stop met mij, ik laat het los, et cetera. Maar ik heb iedere keer weer een verhaal voor mezelf waarom ik het nog heb.
En loslaten is denk ik voor heel veel ondernemers een thema. Dus vanochtend had ik een heel mooi gesprek met Danny Donkervoort. Die heeft, Donkervoort is een automerk.
En hij heeft het bedrijf opengenomen van zijn vader. Maar hij is ook één met dat bedrijf. Dus er werken 60 mensen en hij is gewoon all in the game.
Dus hij zit helemaal, ja, dat klinkt voor mij ook dan niet als vrijheid, terwijl hij wel een heel mooi bedrijf heeft. Maar dat loslaten, dat is een thema. Niet voor mij persoonlijk, maar om dan toch even bij jou te houden.
Zijn er dingen die, er zijn altijd dingen die je heel makkelijk loslaat. Van, oh, blij dat ik ervan af ben. Maar zijn er ook dingen die je met moeite loslaat of waarmee je struggelt?
En wat zijn misschien tips of dingen die jou helpen?
[Neerèn Buur] (49:00 – 49:28)
Ja, er zijn veel dingen waarvan ik zie dat Stefan beter is daarin dan ik. Dus dan laat ik, en zodra ik dat zie, ook maar een glimps, dan laat ik het lossen. Nou, de onderhandelingen die, wat Guido net eraan refereerde, was met een belangrijke partner van ons.
Volgens mij was het letterlijk in de eerste week. En Stefan zei van, ja, zal ik die oppakken? En ik zei, nou ja, maar ja, waarom niet eigenlijk, weet je?
[Gerhard te Velde] (49:28 – 49:32)
Totdat die leverancier eruit getrapt wordt en dan denk je, ja, maar dat was toch mijn vriend? Ja, sorry.
[Neerèn Buur] (49:32 – 49:47)
Nee, maar dan doet hij het dus weer met humor en humorbescheidenheid en goed denkwerk. Ja, weet je, dan kom je er toch, in ieder geval, ik moet het bekennen, toen kwamen we er beter uit dan als ik het had gedaan.
[Gerhard te Velde] (49:47 – 49:47)
Ja.
[Neerèn Buur] (49:48 – 50:20)
Dus dat is wel, en daarbij heeft hij, dat was een heel complex vraagstuk, heeft hij zich dat meteen eigen gemaakt, dus qua overdracht zaten we meteen goed. Nee, maar goed, dus dat kon ik makkelijk loslaten. Ja, zo’n reis naar, als een webshop in Frankrijk beginnen, ja, dat kan ik moeilijk loslaten.
Dus Danielle, die neigt ernaar om te zeggen, ja, we kunnen wel genoeg groeien in Nederland halen, als we daar met aandacht, maar ik wil dat, dat voelt niet als winnen, dus ik wil gewoon.
[Gerhard te Velde] (50:20 – 50:25)
Ben je dan ook een cheerleader die dan zegt van, ja, we kunnen dit en let’s go en we gaan nog tien andere manieren proberen?
[Neerèn Buur] (50:25 – 50:30)
Ja, ik weet niet of dat de beste is, maar liefst, ergens wil je dat wel.
[Gerhard te Velde] (50:31 – 50:47)
Niet nu al terugtrekken, interessant. Wat zie jij bij andere ondernemers? Want jij kent vast wel mensen om je heen ook die een bedrijf hebben.
Wat zie je bij andere ondernemers? Zeg jij van, hey. Over loslaten?
Ja.
[Neerèn Buur] (50:51 – 51:11)
Ik zie dat de ondernemers die, ik zie dat loslaten een factor is om te kunnen groeien. Dus ondernemers die wel kunnen loslaten, komen verder dan ondernemers die niet kunnen loslaten.
[Gerhard te Velde] (51:12 – 51:12)
Ja.
[Neerèn Buur] (51:12 – 51:16)
Als omzet, volume een doel is.
[Gerhard te Velde] (51:16 – 51:22)
Ja, heb je voorbeelden van uit je vriendenkring? Heb je een ondernemer waarvan je denkt, oh, die doet het echt goed?
[Neerèn Buur] (51:23 – 51:45)
Ja, dan een beetje flauw, maar onze investeerder dus, Greyhammer, daar hebben we de drijvende kracht achter Greyhammer is, of in ieder geval was in het begin Rick, Rick Klinkhamer, die overigens een studievriend van mij is. Dus we kennen elkaar al heel erg lang. En Rick kan extreem goed loslaten.
[Gerhard te Velde] (51:47 – 51:47)
Ja.
[Neerèn Buur] (51:48 – 51:59)
Hij heeft wel een pijloos geheugen en een megaprocessor dat je, hij kan zoveel bordjes tegelijk omhoog houden dat je, hoe dan? Ja, maar hij kan extreem goed loslaten.
[Gerhard te Velde] (51:59 – 52:03)
Ja, wat zie jij, Guido, over loslaten? Want jij ziet natuurlijk ook heel veel ondernemers.
[Guido Koershuis] (52:05 – 53:20)
Ja, ik zat daarover na te denken, terwijl jullie ook met elkaar aan het praten waren. En wat ik denk ik vooral zie is dat het, en dat is ook een beetje een cliché natuurlijk, maar het is voor ieder ondernemer, is dit bedrijf nou eenmaal je kind? En moet je je voorstellen, ook in het licht van het speelgoed waar we ook over spreken, dat je je kind moet loslaten.
Dat doe je denk ik alleen als je het gevoel hebt, oké, maar als ik je loslaat, dan kun je of zelf lopen en op je eigen benen staan, of iemand anders vangt je op. En dat gevoel moet je denk ik enigszins hebben om afstand te kunnen nemen en om het los te kunnen laten. Bij de een gaat dat makkelijk, en bij de ander gaat dat moeilijk, en bij de een gaat dat snel, en bij de ander gaat dat langzaam.
Dat is altijd een proces. Maar het idee, ik laat het los, maar ik laat het niet in de steek, of achter, of ik verwaarloos het daarmee, dat gevoel, en er zijn ook anderen die voor mijn kind gaan zorgen, dat is denk ik cruciaal. En ja, dat proberen wij ook altijd wel te vinden, dus dat een ondernemer met iemand aan tafel zit en denkt, ja, maar jou denk ik hier wel langzaam mee te kunnen vertrouwen, en dan begint dat proces denk ik te starten.
[Gerhard te Velde] (53:20 – 53:45)
Ja, ik hoorde een stemmetje zeggen van, ja, maar medewerkers rennen nooit zo hard als een ondernemer, dus. Dus? Dan ga je van die 9,6, dat wordt langzaamaan een 8,3, weet je wel.
Dus loslaten heeft ook die keerzijde van, ja, ja, vroeger namen we er nog de telefoon op, binnen drie rinkels, van hij gaat drie keer, maar medewerkers laten hem gerust gaan.
[Guido Koershuis] (53:45 – 54:23)
Ja, nou, je had het net over bouwjaren, zeg maar, en dat vind ik dan ook best een klassieke gedachte, denk ik, dat je dus maar net zo hard moet rennen om hetzelfde verschil te kunnen maken. En ik denk dat veel COO-achtige types vooral slimme marathonlopers zijn, zeg maar, die snappen van, ja, dit duurt gewoon wel even. Ik ga vooral effectief, slim, de juiste dingen doen, en zeker, tenminste, degenen die wij kennen, ook op een vrije dag zouden ze opnemen, en ook in het weekend als het nodig is, zullen ze een ding doen, maar ze kijken ook naar van, hé, hoe kunnen we dit nou slim, efficiënt, duurzaam goed regelen?
[Neerèn Buur] (54:23 – 54:30)
Het gaat niet over harder werken, het gaat over verantwoordelijkheid nemen en voelen. En dat is wat je bedoelt, toch?
[Guido Koershuis] (54:31 – 54:32)
Ja, honderd procent, ja.
[Neerèn Buur] (54:32 – 54:49)
Dus de toebeurt hoeft niet harder te werken, wel liever slimmer, dat was het doel. Maar ja, als diegene, en of je medewerkers, geen verantwoordelijkheid voelt voor het werk dat ze doen, ja, dan wordt het lastig.
[Gerhard te Velde] (54:51 – 55:13)
Die marathon, die blijft me bij. Want het is makkelijk om op korte termijn ook te kijken van, wat hebben we nu in korte tijd bereikt? Maar uiteindelijk, ja, waar sta je over twee, drie jaar, zeg maar.
Dus ik denk dat je dat uithoudingsvermogen ook moet hebben. Als je dit gaat doen, moet je ook denken van, hé, dit gaan we een serieuze kans geven, in plaats van…
[Guido Koershuis] (55:14 – 55:50)
Ja, er zitten wel quick fixes in, zeg maar. Dus iemand kan op de korte termijn best een paar slimme, effectieve dingen doen. Maar je kiest wel voor de marathon opzet, zeg maar.
En niet voor een sprintje waarin je even een paar problemen fixt. Zeker niet in de vorm die jullie gekozen hebben. Zeg, ja, we gaan nog heel lang met elkaar oplopen.
Dus dan is het ook niet erg om daar ons goed op voor te bereiden en om daar de tijd voor te nemen. In plaats van, oké, bewijs je maar. We moeten binnen een maand…
Moet dit en dit en dit allemaal beter zijn? En alle parameters moeten de goede kant op wijzen. Anders kan ik het niet loslaten.
Of anders dan is het niet de juiste keuze geweest.
[Gerhard te Velde] (55:53 – 56:18)
We gaan naar het speelgoed. Want daar zijn we hier natuurlijk ook voor. Er staat hier allemaal mooie speelgoed op ons heen.
Als je luistert, ga ook zeker even naar YouTube van Groeivoer. Kan je ook zien wat hier allemaal staat. Nerem, wil je misschien nog even de top drie voor dit najaar of voorjaar?
De top drie, wat zijn de topsellers en de aanstormende talenten om te bestellen voor kinderen, buurjongetjes, meisjes, whatever?
[Neerèn Buur] (56:18 – 56:24)
Ja, wat ik heb meegenomen is knuffels van Jellycat. Het is nu een wereldwijde rage aan het worden.
[Gerhard te Velde] (56:24 – 56:25)
Zijn dat die massaal dingen hier?
[Neerèn Buur] (56:25 – 56:49)
Ja, en dit zou dan de kersttopper worden zo meteen. Oké. Pak hem er maar wel eens eerlijk zacht.
Ja, het is extreem zacht. En we vinden het, ja, het is altijd weer een grote verrassing wat voor vorm ze nu weer bedenken, een gekkigheid. En ja, inmiddels is dit echt een mega rage geworden in de wereld.
[Gerhard te Velde] (56:49 – 56:56)
Ja, dus Jellycat is een groot merk. Dat is een groot merk. Oké, wat dan anders?
Ik zie hier van die mooie magneetdingen liggen, die hebben wij thuis ook.
[Neerèn Buur] (56:56 – 57:03)
Ja, dat vinden we heel leuk. Deze hebben wij toevallig exclusief. De Unicorn set, alleen maar bij ons te verkrijgen.
[Gerhard te Velde] (57:03 – 57:05)
Oh, echt, serieus? Dat is wel tof. Dat is wel leuk, ja.
[Neerèn Buur] (57:05 – 57:13)
Dus dat is ook, dat is gaaf als je met het ondernemen dat je op het punt uitkomt dat je dergelijke exclusives mag voeren.
[Gerhard te Velde] (57:13 – 57:14)
Bargaining power, ja.
[Neerèn Buur] (57:14 – 57:21)
Ja, en we zijn een groot fan van Unicorns. We geloven in Unicorns.
[Guido Koershuis] (57:21 – 57:25)
Ja, dat zal veel ondernemers natuurlijk aanspreken. Zeker, ja.
[Gerhard te Velde] (57:25 – 57:29)
Nee, die gaat sowieso op de bestellenlijst.
[Neerèn Buur] (57:29 – 57:30)
Wij meer voor de kleurtjes.
[Gerhard te Velde] (57:30 – 57:41)
En misschien kunnen we ook nog een leuke giveaway doen. Dus ik weet niet, is er iets wat je wilt giften aan een luisteraar of kijker? Iemand die zegt van, hey, ik wil een mooi prijs winnen.
Wat zou je dan gaan doen?
[Neerèn Buur] (57:41 – 57:43)
We kunnen deze set als ik het me mee doe.
[Guido Koershuis] (57:43 – 57:45)
De Unicorn set, dat vind ik wel heel toepasselijk.
[Neerèn Buur] (57:46 – 57:57)
Ja, ja, ja. Nice. Voor de, maar dan moet het wel een echte Unicorn zijn.
Ja, ja. En niet de business Unicorn, maar gewoon een goed verhaal.
[Gerhard te Velde] (57:57 – 58:36)
Een goed verhaal, ja. We gaan een mooie winactie daar aan koppelen. Dus dat hebben we nog in de pocket.
De laatste vraag in de podcast, want we hebben denk ik al heel veel behandeld over, ja, hoe… Nou, we zouden nog even een korte soort van recap kunnen doen van hoe kom je nou verder als je denkt van, ik kan het allemaal niet meer aan, ik wil hulp in de operatie. Ik heb opgeschreven, ken jezelf, dus wees eerlijk, kijk in de spiegel, kan ik dit echt?
Zoek hulp en investeer in de samenwerking. Maar dit is heel kort door de bocht. Ik ga jou even aankijken, je kijkt ook heel bedenkelijk.
[Neerèn Buur] (58:36 – 58:39)
Nee, ik probeer het even te internaliseren wat je zegt.
[Gerhard te Velde] (58:41 – 58:45)
Wat zou nou betekenen dat je echt dringend een operationeel iemand nodig hebt?
[Neerèn Buur] (58:49 – 59:09)
Ja, voor ons was het ook wel dat de glans van het ondernemen er een beetje af was. Dus of we het nou nog wel echt zo leuk vonden allemaal om te doen. En dat was, denk ik, het grootste, als we diep naar binnen keken, dan vroeg ons dat wel.
[Guido Koershuis] (59:10 – 59:21)
Ja, als je een beetje denkt, same shit, different day, zeg maar. Ja, dan als je op de automatische piloot gaat ondernemen, dat is echt super zonde. En dat voel je heus wel als je daar even bij stilstaat.
Dat horen wij ook wel vaak.
[Neerèn Buur] (59:22 – 59:26)
Ja, dus dat was voor ons het signaal, zeg maar, het symptoom.
[Gerhard te Velde] (59:26 – 59:30)
Ja, en dan zijn er dus oplossingen. Nou, dan kun je allerlei wegen bewandelen.
[Neerèn Buur] (59:30 – 1:00:44)
Ja, en dat is wel grappig trouwens. Dat hebben we nog helemaal niet verteld, maar dat vind ik wel aardig om even te vertellen. Dus dan kom je op dat punt.
En wij hebben een aantal grote projecten afgerond voor onszelf. Dat we ook een speelveld hebben gecreëerd, waar een toebeurt ook op los kan gaan. Dat de toebeurt dus niet old shit krijgt, en ook niet same shit, maar new shit.
En vervolgens zijn we met Guido in gesprek gegaan. En is Guido met ons weer bij ons gaan onderzoeken wie we dan zijn. En dat heeft hij echt heel goed gedaan.
Dus diep op onze persoonlijkheid ingegaan. We hebben persoonlijkheidstesten gedaan om echt te zoeken naar iemand. Waaruit dus bleek dat inderdaad Daniel en ik op veel fronten complementair zijn, maar vervolgens nog niet het hele spectrum vertegenwoordigen.
En daar zijn we vervolgens specifiek naar die eigenschappen op zoek gegaan. En zo ook in die gesprekken dat ingaan. De kandidaten hebben ook zo’n test, die krijgen ook zo’n test.
Dus hoe scoor je erop?
[Guido Koershuis] (1:00:44 – 1:01:00)
Dan krijg je echt een doorgewinterd proces in. En denk ik, als het goed is, best wel leuk en leerzaam. Ook voor ondernemers, ook om in de spiegel te kijken.
En vervolgens in levende lijven heel andere types te ontmoeten dan wat ze normaal gesproken misschien zien of spreken.
[Neerèn Buur] (1:01:00 – 1:01:40)
Ja, want dat is je eigen lijstje waar we het over hadden. Weet je nog, je gaat je eigen lijstje af, maar dat ergt niet. En hiermee kom je het echte lijstje, maar dat zie je niet, want dat is je blinde vlek.
Dus je hebt, daarom is iemand als Guido zo waardevol, omdat hij jouw blinde vlek zichtbaar kan maken. En daar vervolgens iemand bij kan gaan zoeken. En dus ook vinden.
Wat ik heel grappig vond, was dat wij… Hoe lang duurt het dan voordat we iemand gevonden hebben? Want we waren een beetje nerveus van…
Ja, het gaat heel lang duren natuurlijk. Ja, het duurt… Voor de zomer heb ik hem wel, zei hij.
Ja, dat was in april, mei of zo, ja. Maar het komt wel uit.
[Gerhard te Velde] (1:01:40 – 1:01:41)
Ja, vet.
[Neerèn Buur] (1:01:41 – 1:01:42)
Ja, het is echt…
[Gerhard te Velde] (1:01:44 – 1:01:53)
Ja, nice. We gaan naar de allerlaatste vraag. En wij noemen dat de hamvraag.
Hamvraag is ook weer lekker ouderwets, iets met vlees. Dat mag natuurlijk ook niet meer tegen…
[Guido Koershuis] (1:01:53 – 1:01:55)
Maar ja, de avocadovraag is ook…
[Gerhard te Velde] (1:01:55 – 1:02:20)
De avocadovraag, bij deze. Hij is omgedapt tot de avocadovraag. De laatste vraag van de aflevering.
En die gaat altijd naar mijn gast. Dus Niren, jij mag een doordenkertje of een vraag meegeven aan de ondernemer, die nu kijkt of luistert. Waarvan je zegt, ga daar eens mee aan de slag.
Ga eens even in de auto of tijdens het hardlopen of onder de douche nadenken over die vraag. Is er iets waar jij ondernemers op wil trekken?
[Neerèn Buur] (1:02:23 – 1:03:03)
Ben je je eigen ambitie nog aan het waarmaken? En dan moet je eerlijk kijken naar jezelf. Want je ambitie, dat heb je zeker.
Geen twijfel over mogelijk. Je bent hard aan het werk. Dat durf ik ook wel echt te geloven.
Maar ben je je ambitie aan het waarmaken? Ik denk dat als je die vraag eerlijk aan jezelf beantwoord… En je antwoord daarop ja.
Dan ben je hartstikke goed bezig. En dan ben je een gezegend mens. En als je antwoord iets anders is, dan ja.
Dan zou ik daar even op gaan mediteren.
[Gerhard te Velde] (1:03:03 – 1:03:08)
Ja, mooi. Dankjewel. Geen aanvoerdingen denk ik.
[Guido Koershuis] (1:03:08 – 1:03:12)
Nee, nee. Arrest my case. Nee, dit is hem helemaal.
[Gerhard te Velde] (1:03:13 – 1:03:48)
Dank, dank beide heren voor een mooi gesprek. En jij natuurlijk, dank voor het kijken of luisteren naar deze aflevering van Groeivoer. Wil je ook hulp bij je operationele uitdagingen?
Of ken je iemand waarvan je denkt, die heeft echt een wingman of wingwoman nodig? Stuur deze aflevering dan even door. Wil je meer weten over I Love Speelgoed?
Ja, dan ga je natuurlijk even googlen. Ilovespeelgoed.nl Wil je meer weten over Two Birds? Zelfde verhaal, je vindt ze.
We zetten ook alle informatie in de show notes. En tot slot, dank voor het kijken. En graag tot de volgende aflevering.
Luister via
Lees verder over de podcast
In het blogartikel van deze podcast vind je inhoudelijke informatie wat wij in deze aflevering besproken hebben.
Naar boven
